Лідэрка пакістанскай апазыцыі памерла ад раненьняў, атрыманых у часе перадвыбарчага мітынгу ў Равалпіндзі. Тэрарыст выстраліў у яе, кулі трапілі ў шыю і грудзі, пасьля чаго нападнік узарваў сябе. Яна была аб'ектам нянавісьці рэлігійных фундамэнталістаў. І ў Пакістане, і за мяжой яна лічылася сымбалем сучаснасьці, дэмакратыі і раўнапраўя жанчынаў.
Тэрарыст выстраліў у яе, калі яна пакідала перадвыбарчы мітынг сваіх прыхільнікаў у горадзе Равалпіндзі, што ў цэнтры краіны. Кулі трапілі ёй у шыю і грудзі, пасьля чаго тэрарыст узарваў сябе. Сама мала 15 чалавек загінулі у выніку выбуху, шмат хто атрымаў раненьні.
Яе яшчэ спрабавалі ратаваць, завезьлі ў шпіталь, але марна.
Гэта ня першы замах на Бхута. 18 кастрычніка, у дзень яе вяртаньня ў краіну, па дарозе з аэрапорту, калі яе віталі дзясяткі тысяч яе прыхільнікаў, каля браніраванага аўтобуса, у якім яна знаходзілася, была ўзарваная магутная бомба. Тады загінулі 139 чалавек.
Пасьля таго выбуху Бэназір Бхута сказала: "Я ведаю, хто мяне хоча забіць".
Пры вестцы пра сьмерць Бхута яе прыхільнікі пачалі скандаваць “Мушараф — сабака!”
Натоўп высадзіў шкляныя дзьверы больніцы, куды завезьлі Бхута. Людзі плачуць і наракаюць.
Бхута вярнулася ў краіну пасьля 9-гадовае эміграцыі, няглядзячы на засьцярогі ўладаў. Яна паходзіць з заможнае сям’і з даўнімі палітычнымі традыцыямі. Яе бацька, Зульфікар Алі Бхута, быў заснавальнікам Пакістанскай Народнай Партыі (PPP) і прэм’ерам краіны на пачатку 70-х.
Яго павесілі вайскоўцы, абвінаваціўшы ў карупцыі. Бхута атрымала адукацыю ў Гарвардзе і Оксфардзе. Калі Пакістан вярнуўся да дэмакратыі, пасьля 1988 году, яна двойчы выконвала абавязкі прэм’ер-міністра. У 1998 годзе Бхута выехала з краіны, ратуючыся ад суду па абвінавачаньні ў карупцыі. У красавіку 1999 году яна атрымала завочны прысуд. Сама яна называла тую судовую справу “палітычнай”.
Партыя Бхута процістаяла як вайсковаму рэжыму генэрала Мушарафа, так і мусульманскім палітычным сілам яе адвечнага суперніка на палітычнай сцэне — Наваза Шарыфа. Яна была аб'ектам нянавісьці рэлігійных фундамэнталістаў. І ў Пакістане, і за мяжой яна лічылася сымбалем сучаснасьці, дэмакратыі і раўнапраўя жанчынаў.
Пэрвэз Мушараф, дыктатар Пакістану, 3 лістапада прыпыніў дзеяньне канстытуцыі і абвесьціў надзвычайнае становішча ў сваёй 160-мільённай, г.зн. у 16 разоў больш населенай, чым Беларусь, краіне. Пакістан мае атамную зброю і пры гэтым знаходзіцца ў канфлікце з атамнай Індыяй, мяжуе з Аўганістанам. Яе разьдзіраюць палітычныя і рэлігійныя спрэчкі.
Каментары