Танцавалі ўсе: гледачы, арганізатары, бармэны. У Мінску прайшоў «Супердыскач-90» з Доктарам Албанам, Snap!, 2 Unlimited, Ice MC…
Такіх шырокіх, шчырых усмешак у «Мінск-Арэне» не было ні на фаер-гасцінах «Рамштайна», ні падчас слёзных стогнаў «Скорпіёнз». Такіх па-сапраўднаму вясёлых беларусаў не было не адным дзяржаўным свяце ні на адным публічным святкаванні. Тысячы беларусаў
з танцамі і падпеўкамі ўспаміналі 90-ыя: і падпявалі: «Кокоджамбо, е-е-е», «Ітс май лайф!» і «Ноў, ноў, ноў ноў ліміт».
Танцавалі ўсе: гледачы, арганізатары, бармэны. Не танчыла адно ваяры спецназа, якія сваімі рэйдамі ў натоўп нагадвалі міліцыянераў 90-х, што на школьных дыскатэках выцягваюць асабліва нецвярозых танцораў. Ад тадышніх часоў спецназаўцаў розніла хіба форма: тады ж на міліцыянтах былі зялёныя мундзіры і «Пагоня» на кукардзе. А так — «Супердыскач 90-х» нагадваў машыну часу. Чым? Дык хаця б часам: дыскатэка ўсё роўна як ў піянерскіх лагеры пачалася, а 19-й і скончылася да поўначы. Сталейшыя жанчыны былі апрануты модна, па-сучаснаму, дзяўчаты маладзейшыя — у модным стылі 90-х ці тое, што, на іх думку, называецца 90-ымі, да якіх трохі мяшаліся 80-я і 70-я. Хаця ў цямрэчы было часцяком цяжка распазнаць, што тут мама, а хто дачка.
Арганізатары парупіліся, каб усё нагадвала 90-я. Напрыклад вядоўцы, шоўмэны Клаўс Мюлер і Зміцер Шунін, заклікалі, каб усе сталі ў кола, як тое вялося на дыскатэках 90-х і паскідалі ў сярэдзіну свае торбы. Анансуючы чарговую песню, нагадалі стары беларускі прыкол: «Якая песня на беларускую мову перакладаецца, як «Нікому, ніколі, нічога»? Адказ — песня гурту 2Unlimited No limit, дзе ў прыпеве гучыць «No, no, no!»
Самі зоркі 90-х прыгадалі маладосць — уключылі прымадон-суперстараў і таму на калектыўную прэсавую канферэнцыю не прыйшоў ніхто. За ўсіх аддуваўся Ice Mc (гэта які пра Rainy day пяе). Сп-р Айс быў вельмі паліткарэктным і лагодным: на пытанне «Ці адчувае ён, што фактычна грае рэтра?» — адказваў, што «не, бо ў свеце ўсе ўвогуле звяртаюцца да 90-х». На шпільку, «ці адчувае ён, што яго прыхільніцы трохі пасталелі?» — сказаў, што «цэніць сваіх прыхільніц ў кожным веку». У дадатак пасля тлумачэнняў перакладчыцы пра чыста постсавецкі тэрмін, «карпаратыў», заматаў галавой: «Ноў, ну што вы, я не спяваю на такіх імпрэзах!». Выступоўцы, якія мелі па паўгадзіны выступу — таксама ведалі тэхніка распалення жарсцяў. Пачыналі і заканчавалі хітамі.
Увогуле, супольныя выступы ў выглядзе дыскатэкі 90-х даўно ўжо практыкуюцца ў Еўропе, а таксама ва Ўкраіне і Расіі. У Беларусі гэта навінка: датуль у нас прайшлі адно дыскатэкі «СССР», дзе гралі размаітыя ВІА савецкіх часоў. Аднак арганізатары паабяцалі, што ўвосень беларусам палегчаць іх здольнасць прыгадваць мінулае і ўвосень зладзяць новую рэтра-дыскатэку, ужо з расійскімі экс-зоркамі ўлучна.
Сеанс масавага «Успомніць усё» у Мінску адбыўся. Трэба канстатаваць, што яны, тыя 90-я — моцная рэч, так бы мовіць, got a power, і мінулае — частка жыцця, што паробіш, як казаў той, it’s my life.
Каментары