«Adnym fejkavym listom prymusili sotniu ludziej z vyšejšaj adukacyjaj vysłužycca». Pahutaryli z prankierami, jakija prydumali «akcyju» da refierendumu
Fota nastaŭnikaŭ z dvuma kryžami — simvałam stratehii demsiłaŭ pa niepryznańni refierendumu — uzarvała sacsietki. Tak škoły vykanali fejkavy zahad ad «Biełaj Rusi», jaki atrymali na mejł. Pieršyja foty dasłali ŭ adkaz užo praz 20 chvilin. Pahavaryli z prankierami, jakija zapuścili hetu akcyju.
Surazmoŭcy pažadali zastacca ananimnymi, ale krychu raskazali pra siabie:
«My niekalki vielmi roznych biełarusak i biełarusaŭ, jakim nie ŭsio adno: u nas roznyja prafiesii, uzrost, bekhraŭnd. My paznajomilisia padčas padziej vybaraŭ 2020 i z tych časoŭ zastajemsia na suviazi: padtrymlivajem adno adnaho, dapamahajem razam kamuści jašče. Kožny z nas asobna štodzień sprabuje zrabić štości, kab žyć u volnaj Biełarusi. Što zaŭhodna: pišam listy palitviaźniam, raskidvali ŭlotki i hetak dalej».
Prankiery kažuć, što natchnilisia akcyjaj nastaŭnika, jaki razyhraŭ byłych kaleh. Ale ŭ svoj učynak zakłali važny pasył.
«Ličym, što abaviazak hramadzian — udzielničać u palityčnym žyćci krainy. My daviedalisia adno pra adnaho dziakujučy ahulnamu palityčnamu dziejańniu ŭ 2020-m. Tamu my paprasili sfatahrafavacca nastaŭnikaŭ z dvuma kryžami — simvałam stratehii biełarusaŭ suprać refierendumu Łukašenki».
Listy nibyta ad «Biełaj Rusi» razasłali ŭ niekalki vypadkova abranych rajonaŭ u roznych častkach krainy.
«Ščyra kažučy, dumak było šmat. My bajalisia, što nas raskusiać (i, miarkujučy pa reakcyi ŭ praŭładnych tielehram-kanałach, niekatoryja škoły heta chutka zrabili). Ale było šmat i tych, chto kinuŭsia vykonvać nieisnujučy zahad.
Nas ździviła chutkaść pieršych adkazaŭ. Za 20 chvilin pračytać list, razdrukavać usie, sabrać kalehaŭ, sfatahrafavacca, adpravić».
Usiaho prankieram pryjšło kala 30 adkazaŭ z vykananym zadańniem.
Paśla taho, jak fota raźlacielisia pa sacsietkach, hnieŭnych listoŭ ad nastaŭnikaŭ im nie prychodziła. Tolki adna sa škoł užo paśla publikacyj u miedyja pasprabavała razyhrać ich u adkaz, dasłaŭšy zdymak z adfotašoplenym stendam, na jakim nibyta visieŭ płakat pra refierendum z dvuma kryžami.
Ad akcyi ŭ surazmoŭcaŭ byli supiarečlivyja čakańni.
«U niejki momant zdavałasia, što prosta zmarnavali čas: nu, nie mohuć ža ludzi pavieryć u list ź niezrazumiełaha adrasu z absalutna absurdnym zaklikam. Chaj sam list i byŭ padobny da realnaha — my staralisia maksimalna prytrymlivacca patrebnaha stylu.
Pa praŭdzie, my aceńvajem vyniki nieadnaznačna. Z adnaho boku, nam vielmi pryjemna, što akcyja stała takoj papularnaj. Siabry kažuć, što fatahrafii nastaŭnikaŭ z kryžami abmiarkoŭvajuć navat taksisty. Dzieści miemy bačyli z fotazdymkami, jakija nam dasłali sa škoł.
Ź inšaha boku, u momant, kali my adkryli poštu i ŭbačyli adkazy z fota, my afihieli. Pryjšło ŭśviedamleńnie, što my adnym fejkavym listom prymusili sotniu ludziej z vyšejšaj adukacyjaj vysłužycca sistemie takim absurdnym čynam. Historyja mahła b być epizodam «Čornaha lusterka».
Jašče heta mnohaje kaža pra sistemu, jakuju buduje Łukašenka. U joj ceniacca voś takija pavodziny, kali tabie skazali — ty ŭziaŭ i biazdumna vykanaŭ. Takija pavodziny, napeŭna, možna nazvać biaśpiečnym: kali što, heta «načalnik tak skazaŭ».
«Prośba» z našaha lista była biaskryŭdnaj. Strašna ŭśviedamlać, što, chutčej za ŭsio, hetak ža lohka vykonvalisia zahady pra falsifikacyi vybaraŭ u Biełarusi. I voś takaja vykanaŭčaść pryviała da taho, što ŭ našaj krainie tysiača palitviaźniaŭ, dziasiatki tysiač palitemihrantaŭ, a našy pradpryjemstvy pad sankcyjami Zachadu. My pierakananyja, što adkaznaść za heta na kožnym, dla kaho kapieječnaja premija važniej za honar i sumleńnie.
Ale jość i inšy momant. My ŭsio jašče ščyra pieražyvajem za tych, chto zastaŭsia ŭ sistemie. Tak, jany časam robiać niadobryja rečy, a tyja, chto ździajśniaŭ złačynstvy, pavinny panieści pakarańnie. Ale my pierakananyja, što tam usio adno šmat dobrych ludziej, ź jakimi nam paśla razam žyć i raźvivać krainu».
Kamientary