«Ja tady dziviŭsia: pra što jon moža havaryć z babulami kala padjezda?» Michasia Tyčynu zhadvajuć jaho vučni
Jakim byŭ u žyćci i na pracy Michaś Tyčyna, jaki adyšoŭ ad nas učora, apaviadajuć vypuskniki Humanitarnaha liceja imia Jakuba Kołasa. Michaś Alaksandravič vykładaŭ tam litaraturu z 1994 hoda.
Było dziŭna, jak, pišučy doktarskuju dysiertacyju, jon znachodziŭ čas dla vučniaŭ
Iryna Parchomienka nazyvaje Michasia Tyčynu svaim ulublonym nastaŭnikam. U 2002 hodzie pad jaho kiraŭnictvam jana napisała svoj pieršy artykuł u hazietu «Litaratura i mastactva». Tuju publikacyju zachoŭvaje jak napamin pra jaho. Joj Michaś Tyčyna zapomniŭsia nadzvyčaj čułym čałaviekam.
«Było vielmi dziŭna, jak, pišučy doktarskuju dysiertacyju, zajmajučysia navukovaj dziejnaściu, jon znachodziŭ čas dla nas, vučniaŭ. Učytvaŭsia ŭ kožnaje sačynieńnie, u kožnaje słova i davaŭ nam parady», — zhadvaje Iryna.
Na vypusknym ekzamienie Iryna svajo apošniaje sačynieńnie, napisanaje ŭ formie lista ź Vieniesueły, pryśviaciła Michasiu Alaksandraviču. Praz šmat hod, kali była pobač ź Vieniesuełaj, u Kałumbii, jana napisała jamu sapraŭdny list, ale nie dasłała, bo nie zmahła pryhadać adrasa. Pra toje Iryna škaduje.
«Kali b udałosia adpravić list, to jon byŭ by duža rasčuleny, ale nie zmahła, tamu raju ŭsim pamiatać pra svaich nastaŭnikaŭ. Duža škaduju, što nie mahu pryjechać u Biełaruś na raźvitańnie ź Michasiom Alaksandravičam. Hety čałaviek zaŭždy budzie ŭ maim sercy, jak adzin z najlepšych nastaŭnikaŭ i prosta ludziej».
Iryna kaža, što Michaś Alaksandravič, dapamahajučy joj, adčuvaŭ jejnyja dumki. Jon pisaŭ recenzii na jaje artykuły i navukovyja pracy. Rupiŭsia, kab stała žurnalistkaj. I, choć ciapier jaje žyćcio nie źviazanaje z žurnalistykaj, dziakujučy nastaŭniku, jana praciahvaje pisać i vydavać knihi.
«Mudry čałaviek zaŭsiody prosty. Jon nie curajecca paspalitaha ludu»
Dzianisu Burko Michaś Tyčyna zapomniŭsia čałaviekam mudrym, spakojnym, razvažlivym, vielmi adukavanym dy načytanym. Jaho pryjemna było słuchać.
«Majho pradzieda rodny brat byŭ biełaruskim ksiandzom z pakaleńnia Hadleŭskaha, Stankieviča, Svajaka. Jon pierakłaŭ Śviatoje Pisańnie na biełaruskuju movu. Byŭ ščyrym patryjotam. Imia jaho Uładzisłaŭ Čarniaŭski. A pakolki spadar Michaś taksama pierakładaŭ Bibliju, to mnie było cikava ź im pahavaryć na hetuju temu, raskazać pra svajho svajaka. Jon havaryŭ sa mnoj pa-darosłamu, nie jak ź pieršakurśnikam», — zhadvaje Dzianis.
Surazmoŭca, spasyłajučysia na apoviedy siabroŭki, kaža, što Michaś Alaksandravič lubiŭ pasiadzieć, pahavaryć z babulami na łaŭcy kala svajho padjezda.
«Ja tady dziviŭsia, pra što moža Michaś Tyčyna havaryć z babulami kala padjezda. A ciapier razumieju, što mudry čałaviek zaŭsiody prosty. Jon nie curajecca paspalitaha ludu. Kazki, prykmiety, pavierji — z naroda», — padkreślivaje Dzianis Burko.
Litaraturaznaŭca Michaś Tyčyna pamior 7 listapada. Jamu było 79 hadoŭ. Raźvitańnie ź Michasiom Alaksandravičam adbudziecca 9 listapada z 10.00 da 11.00 na Kulman, 33a ŭ rytualnaj zale.
Jaho nazyvali «etałonam sumleńnia». Pamior litaraturaznaŭca Michaś Tyčyna
«Niekatorym ludziam varta źniać ružovyja akulary». Lavončyk — pra Mielnikavu, uciečku ŭ «Bajchełp», biełyja palito i hrošy na 1300 palitviaźniaŭ10
Kamientary