Milicyja na čale pracesii. Jak u Minsku chavali archijepiskapa Arciemija
Na ŭjeździe na Čyžoŭskija mohiłki ŭ Minsku pachavalnuju pracesiju archijepiskapa Arciemija sustrakali milicyjanty. Z 17 archirejaŭ na pachavańni było čaćviora. Na rytuał pryjšli kala 100 čałaviek. Biełarus raspavioŭ u fejsbuku, jak prajšło pachavańnie Arciemija.
Na čale pachavalnaj pracesii archijepiskapa Arciemija jechała milicejskaja mašyna. Za joj — katafałk z partretam niabožčyka kala łabavoha škła i roznyja mašyny. Na ŭjeździe kala bramy mohiłak — niekalki siłavikoŭ u formie, piša hrodna.life.
Archijepiskap Arciemij (Kiščanka) pamior u noč z 21 na 22 krasavika. Jamu byŭ by 71 hod — jon nie dažyŭ da dnia naradžeńnia try dni. Z 1996 pa 2021 hod jon byŭ kiraŭnikom Hrodzienskaj jeparchii Biełaruskaj pravasłaŭnaj carkvy. Ź im raźvitalisia ŭ Śviata-Pakroŭskim kafiedralnym sabory ŭ Hrodnie i pavieźli ŭ Minsk na Čyžoŭskija mohiłki.
«Chutkim krokam idu pa Čyžoŭskich mohiłkach. Paśpieŭ jakraz, kali trunu vynieśli z mašyny. Vakoł šmat ludziej u ryzach. Choć, jak mnie skazali daśviedčanyja ludzi, archirejaŭ na pachavańni było tolki čaćviora ź siamnaccaci, što vyklikaje zrazumiełaje ździŭleńnie. U pravasłaŭnaj tradycyi na pachavańnie sabrata zvyčajna źbirajucca ŭsie hetaha čynu», — ździviŭsia mužčyna.
Mahiłu archijepiskapa Arciemija raźmiaścili pamiž mahiłami jaho mamy i siastry. Usiu słužbu śpiavali «Christos voskriesie iz miertvych, śmiertiju śmierť poprav i suŝim vo hrobach život darovał…». Mahiłu vysłali jałovymi halinkami. Byli adnarazovyja survetki dla tych, chto kidaŭ piasok na trunu.
«Ludziej, na ździŭleńnie, mała. Kala sta čałaviek. Čamuści dumaŭ, što źbiarecca ŭvieś Minsk. Tym bolš što siońnia vychadny. Sustrakajusia pohladami sa znajomymi, raskłańvajusia. Śvietły sum na tvarach. U vačach — ślozy. U rukach kvietki. Biełyja i čyrvonyja. Padpiavaju tam, dzie mahu», — raspavioŭ mužčyna.
Mitrapalit Vienijamin uznačaliŭ cyrymoniju raźvitańnia. Jon raspavioŭ karotkuju bijahrafiju niabožčyka. Pavodle jaho słoŭ, toje, što sychod zdaryŭsia ŭ vielikodnyja dni, «niekalki źmiakčaje horyč straty». Adznačyli pracu ŭ Hrodzienskaj dyjacezii, inicyjatyvy, jakija byli ŭvasobleny dziakujučy Uładyku.
«Čamuści čakaŭ, što prahučyć chacia b simvaličnaja prośba z boku mitrapalita «daravać hrachi». Voś heta było b sapraŭdy «značnym»! Bo archijepiskapa bieź jaho zhody adpravili «na spakoj» za bieskampramisnuju pazicyju, jakuju jon nie raz ahučyŭ z kafiedry, asudžajučy biaźmiežža, jakoje dziejecca, i zastupajučysia za biełarusaŭ, kažučy adkryta čynoŭnikam i siłavikam — «vy robicie nie pavodle Jevanhiella». Pieražyvańni apošnich hadoŭ, adstaŭka, cisk z roznych bakoŭ (tyja samyja pieraličanyja mitrapalitam «kłopaty, pieražyvańni, tryvohi») — padarvali i biez taho słabaje zdaroŭje Uładyki Arciemija», — padzialiŭsia mužčyna.
Paśla pramovy byŭ pacałunak. Mitrapalit Vienijamin, archijepiskap Antonij i niekalki ijerarchaŭ padychodzili da truny i, źniaŭšy hałaŭnyja ŭbory, całavali niabožčyka. Paśla pramovy dali mahčymaść achvotnym raźvitacca.
«Było vidać, jak prostyja ludzi i śviatary ščyra addajuć daninu pavahi i lubovi čałavieku, jaki nie na słovach, a na spravie lubiŭ Hospada i słužyŭ jamu. Ślozy, kvietki, u soty raz prapiety himn nadziei».
«Straciŭšy vysokaje stanovišča, jon zachavaŭ sumleńnie, pavahu i miesca ŭ historyi». Za što my šanujem uładyku Arciemija
«Usio, što spuščana źvierchu, — usio śviatoje». Archijepiskap Arciemij raskryŭ, čamu staŭ niepažadanym dla RPC
Były archijepiskap Hrodzienski Arciemij: Jak chočacca pamierci tak, kab nie było soramna, što ja śviatar!
Kamientary
niejkaje pracivarečyje. nie?