Siońnia ŭ Stakholmie Nobieleŭski kamitet nazvaŭ imia łaŭreata pa litaratury. Im stała karejskaja piśmieńnica Chan Kan.
Premiju ŭručyli z farmuloŭkaj «za napružanuju paetyčnuju prozu, jakaja supraćstaić histaryčnym traŭmam i ahalaje dalikatnaść čałaviečaha žyćcia».
Chan Kan (naradziłasia ŭ 1970 hodzie) vykładaje piśmieńnickaje majsterstva ŭ Sieulskim instytucie mastactvaŭ i ŭ 2016 hodzie stała łaŭreatam Bukieraŭskaj premii za raman «Viehietaryjanka».
U 2018 hodzie jaje raman «Lubimamu synu» byŭ adabrany dla art-prajekta šatłandskaj mastački Keci Patersan «Biblijateka budučyni». Jon budzie apublikavany ŭ 2114 hodzie ŭ antałohii z 100 tekstaŭ. Da taho času rukapis budzie zachoŭvacca ŭ Deichmanske bibliotek u Osła ŭ niavydadzienym i niepračytanym vyhladzie.
U 2021 hodzie Chan Han apublikavała raman «Ja nie raźvitvajusia», u jakim vačyma troch žančyn pakazana paŭstańnie na vostravie Čedžudo ŭ 1948 hodzie.
U piatnicu a 12-j pa minskim časie budzie nazvany nobieleŭski łaŭreat premii miru, a ŭ nastupny paniadziełak nobieleŭski tydzień zavieršycca abviaščeńniem premii pa ekanamičnych navukach.
Ciapier čytajuć
«Na vybarach prezidenta ja b hałasavaŭ za Łatušku». Hutarka z patencyjnym śpikieram KR Arciomam Bruchanam — pra śmierć maci, tatuiroŭki i Mielnikavu7
«Na vybarach prezidenta ja b hałasavaŭ za Łatušku». Hutarka z patencyjnym śpikieram KR Arciomam Bruchanam — pra śmierć maci, tatuiroŭki i Mielnikavu
«Ja skazaŭ na videa, što mianie nie katujuć — na toj momant heta było praŭdaj. A praź dźvie hadziny mianie źbili». Ukrainski žurnalist dva hady pravioŭ u rasijskim pałonie — voś što jon pieražyŭ11
Kamientary