Pavuk pajechaŭ da rasijskaha pasolstva ŭ Vilni. Tam u jaho ściahnuli viełasipied i pačalisia razborki
Błohier Andrej Pavuk pryjšoŭ da rasijskaha pasolstva ŭ Vilni, kab spytać u jaho supracoŭnikaŭ pra siońniašni abstreł Sumaŭ. Ale dyjałohu nie atrymałasia.
Błohier pravioŭ strym z rajona la rasijskaha pasolstva ŭ Vilni. Jon pakinuŭ svoj viełasipied niedaloka ad pasolstva i padyšoŭ bližej da budynka, sprabujučy pahutaryć z kimści z rasijan. Tym časam nieznajomy mužčyna — jak paźniej vyśvietliłasia, ruskamoŭny — ściahnuŭ viełasipied Pavuka. Paźniej jon ža viarnuŭsia da Andreja, pačaŭ jaho ahresiŭna šturchać i patrabavać prybrać telefon.
Padyšli inšyja ruskamoŭnyja — vierahodna, heta supracoŭniki pasolstva. Jany pačali zdymać Pavuka na telefon, kazać, što na terytoryi pasolstva zdymać zabaroniena.
Na miesca pryjechała litoŭskaja palicyja i pačała raźbiralnictva. Jak raskazaŭ Pavuk «Našaj Nivie», skončyłasia tym, što jon napisaŭ zajavu ab vykradańni viełasipieda i ahresiŭnych dziejańniach supracoŭnika pasolstva. Viełasipied błohieru, darečy, viarnuli.
«Raniej pa Navalnym prychodzili [da pasolstva] kučami, ciapier stamilisia i nie prychodziać. Kali b prychodzili pa kožnaj padziei, jany b tut nie radavalisia b, nie zabaŭlalisia b. Musić ža niechta ich vychoŭvać, im pakazvać, što takoje dobra i što takoje drenna», — razvažaje Pavuk.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ«Mnie patrebna apazicyjnaja kvatera dla sustreč z revalucyjanierami». Andreju Pavuku niečakana stali pisać ryełtary — jon trolić u adkaz
Čynoŭnica Homielskaha abłvykankama ŭ razmovie z błohieram pryznałasia ŭ palityčnych čystkach
Andrej Pavuk abvinavačvaje svaju byłuju dziaŭčynu, što taja skrała jaho kamieru
Ciapier čytajuć
«Mikałaja bili, dzie tolki jaho bačyli». Pra katavańni źniavolenaha anarchista Dziadka raskazała advakatka Mackievič2
Kamientary
jon ža pryjechaú rovaram , adkul úziaúsia niejki viełasapied
Dziakuj, što choć u Pavukoŭ zastałosia sumleńnie ŭ toj Letuvie!