Pra što ŭ im prosiać?
Hramadski dziejač i były minski restaratar Vadzim Prakopjeŭ vykazaŭ ideju, jak abjadnać biełaruskuju emihracyju i sabrać srodki na finansavańnie palityčnych struktur.
U efiry «Jeŭraradyjo» jon kazaŭ, što dla zboru srodkaŭ nieabchodny adpaviedny instrumient. I im, na pohlad Prakopjeva, moža stać aplikacyja Svae, raspracavanaja Paŭłam Libieram (byłaja płatforma «Novaja Biełaruś»). Ale jana «nijak nie moža raskačacca, zapuścicca».
«My z Paŭłam Libieram raspačali jašče adnu sprobu. (…) My napisali Maksu Karžu. My prydumali list, i Pavieł Libier ad siabie jaho adpraviŭ.
Usio, što my prosim ad muzyčnaj kamandy Maksa Karža, heta toje, kab na stadyjonie była mahčymaść rekłamavać hetu dyjasparalnuju aplikacyju z dapamohaj QR-koda».
Na pohlad Prakopjeva, z dapamohaj aplikacyi Svae možna było b «zachapić dyjasparu ličbavaj hulnioj, niejkimi pryjemnymi funkcyjami, daktarami».
«Heta ž užo paŭkroku da vialikaha dyjasparalnaha kraŭdfandynhu», — davodzić hramadski dziejač.
Prakopjeŭ adznačaje, što kancert Maksa Karža, jaki pavinien adbycca 9 žniŭnia ŭ Varšavie, — «vielmi nieardynarnaja padzieja».
«Ja liču, što Maks Korž abraŭ datu svajho kancerta z namieram. Tamu, niahledziačy na toje, što jon lubić pazicyjanavać siabie pa-za palitykaj i nad sutyčkaj, (a hetaja aplikacyja, darečy, pa-za palitykaj u Paŭła Libiera, va ŭsiakim razie, pakul što zusim pa-za palitykaj), ja liču, što Maks moh by zrabić i žest u naš bok. Tamu što ŭjavicie, što hety pierapoŭnieny stadyjon stanovicca padpisčykami ličbavaj płatformy takoj svojeasablivaj mieta-Biełarusi».
«Pahladzim, jak adreahuje Maks Korž. (…) Kali b Maks Korž padyhraŭ Paŭłu Libieru, i Siarhiej Cichanoŭski prajechaŭsia pa dyjasparach, to ŭ niejki momant, ja dapuskaju, što možna było b usiu spravu zrušyć», — kaža Prakopjeŭ.
Aplikacyja «Novaja Biełaruś» źmianiła nazvu. Ciapier heta płatforma Svae
Prablemy ź vizami na kancert Karža ŭ Varšavie — biełarusy atrymlivajuć admovy pa niezrazumiełych pryčynach
Prakopjeŭ: Źniźcie ŭzrovień čakańniaŭ. Ja nie baču nivodnaj abjektyŭnaj pryčyny, kab nastupała adliha
Prakopjeŭ: Ja taksama liču, što Łukašenka pasyłaje sihnały Zachadu. U asnoŭnym siarednimi palcami abiedźviuch ruk
Ciapier čytajuć
«Nie chaču čuć «śpierdalaj da Ukrainy» tolki tamu, što razmaŭlaju z baćkami pa telefonie na ruskaj». Biełarusy dzielacca, čamu viartajucca z Polščy19
Kamientary
Uvidieł. Čto eto voobŝie i začiem ono nado?
Kali chto zabyŭ, heta słovy pacana (jakija jon try razy pierapisvaŭ)