Patrabavańnie «biaśpiečnaj prastory», manijakalnaja ŭvaha da mientalnaha zdaroŭja i praca ŭ navušnikach — zumiery naviazvajuć svaje ŭjaŭleńni ab pracoŭnaj atmaśfiery. Ale dla mnohich starejšych kaleh hetyja novyja normy absalutna nieprymalnyja.
Jak adznačaje vydańnie The Telegraph, apošnija daśledavańni pakazvajuć, što kala 70 pracentaŭ kiraŭnikoŭ pryznajuć ciažkaści ŭ pracy z maładymi supracoŭnikami — praź ich «nierealistyčnyja čakańni» i staŭleńnie da načalstva i aŭtarytetaŭ. Žurnalisty parazmaŭlali jak z pradstaŭnikami starejšaha pakaleńnia, tak i z maładymi supracoŭnikami i sabrali šeść asnoŭnych pretenzij ad starejšych kaleh da małodšych.
1. Paźbiahańnie telefonnych razmoŭ
Telefonny etykiet — adna z hałoŭnych raździalalnych linij na pracoŭnym miescy, bo starejšyja kiraŭniki źbiantežanyja niežadańniem maładziejšych kaleh telefanavać ci navat adkazvać na zvanki.
47‑hadovaja markietołah Miranda raskazvaje, jak patelefanavała maładomu kandydatu, kab pravieści sumoŭje. Ale kali 20‑hadovy chłopiec padniaŭ słuchaŭku, jon prosta maŭčaŭ.
«Jon prosta dychaŭ u słuchaŭku, — kaža Miranda. — Kašmar!»
Mnohija maładyja supracoŭniki ŭsprymajuć zvanki z sapraŭdnym stracham. 22‑hadovaja jurystka Ema pryznajecca, što baicca ich. «Kali ja nie viedaju numara, ja prosta nie adkazvaju. Častkova heta tryvoha, častkova toje, što ŭ mianie nie zaŭsiody chapaje dla hetaha enierhii. Ja addaju pieravahu pierapiscy ź ludźmi».
Takaja pazicyja niezrazumiełaja 59‑hadovamu buchhałtaru Robiertu:
«Dziesiać hadoŭ tamu našy navički chacia b viedali, jak pavitacca pa telefonie ci pačać razmovu. Heta byŭ bazavy navyk. Ciapier ža ciažka prymusić kaho-niebudź patelefanavać — jany zamiest hetaha pišuć elektronnyja listy i čakajuć adkazu hadzinami. Hetaje paźbiahańnie telefonnych zvankoŭ u ich dasiahnuła maštabu fobii».
Dyrektarka rekrutynhavaha ahienctva Chabiba Chatun papiaredžvaje, što tak hublajecca važny navyk. «Praz elektronnuju poštu možna atrymać infarmacyju, ale nielha adčuć adcieńni tonu, intanacyju, jakija treba, kab vybudavać adnosiny z klijentam».
2. Patrabavańnie «biaśpiečnaj prastory»
Choć hramadstva stała bolš uśviedamlać prablemy psichičnaha zdaroŭja, niekatoryja ličać, što ŭvaha da hetaj temy vyjšła z-pad kantrolu.
«Małodšyja kalehi časta raskazvajuć mnie pra svajho chvoraha kata, niaŭdały razryŭ adnosin ci prablemy z arendaj kvatery, — kaža Miranda. — A potym zajaŭlajuć, što ich uzrovień stresu i tryvohi zaškalvaje, tamu ja pavinna pavažać ich patrebu ŭ «biaśpiečnaj prastory» i ničoha ad ich nie patrabavać. Ja nie chaču viedać usio pra vaša žyćcio, mnie važna, kab vy prosta rabili svaju rabotu».
Robiert dadaje, što maładyja supracoŭniki časta spasyłajucca na mientalnaje zdaroŭje, kali prosiać pieranieści dedłajn abo admaŭlajucca ad novych abaviazkaŭ. «Ale kali vy nikoli nie vychodzicie z zony kamfortu, jak vy budziecie prafiesijna raści?» — pytajecca jon.
Chabiba Chatun apisvaje padzieł u hetym pytańni jak niepaźbiežny. Adno pakaleńnie, jakoje aktyŭna zaachvočvali havaryć pra svaje pačućci i jakoje vykarystoŭvaje leksikon, «poŭny modnych słoŭcaŭ», supraćpastaŭlajecca starejšym kaleham, jakich vychoŭvali zusim inakš.
22‑hadovy bankir Džaśpier śćviardžaje, što jaho pakaleńnie prosta imkniecca padtrymlivać zdarovy bałans pamiž pracaj i žyćciom.
«Ale moj načalnik niezadavoleny tym, što ja ščyra vyznačaju hetyja miežy», — kaža jon.
3. Słuchaŭki z šumapryhniatańniem
Pa słovach Chabiby Chatun, dla pakaleńnia Z ličycca narmalnym siadzieć na pracoŭnym miescy ŭ navušnikach. Starejšyja kalehi nie mohuć sabie takoha ŭjavić.
«Kali ja pačynała pracavać, to ja prahna ŭpitvała usio, što adbyvajecca vakoł, — kaža Miranda. — Tak možna pačuć pra cikavyja mahčymaści ci daviedacca, jak pracavać z peŭnymi klijentami. Nadzieć navušniki dla mianie aznačaje skazać: «Mnie pofih na kamandu, pofih na pracoŭnaje miesca — ja prosta rablu ŭsio na svaich umovach».
Ale 22‑hadovaja Ema śćviardžaje, što izalacyja ad źniešniaha śvietu pavyšaje pradukcyjnaść. «Muzyka dapamahaje mnie skancentravacca. Ja našmat lepš vykonvaju zadačy», — kaža jana.
Ź joj pahadžajecca Džaśpier, jaki pryznajecca, što časta sutykajecca z asudžalnymi pohladami abo zaŭvahami za toje, što pracuje ŭ słuchaŭkach.
4. Niastrohi dres-kod
Niefarmalnaść u ofisnym adzieńni vyklikaje abureńnie ŭ mnohich starejšych supracoŭnikaŭ.
«Kali ja pačynała, to chvalavałasia, ci dastatkova stroha ja apranutaja, — uspaminaje Miranda. — Ciapier praviły stali bolš svabodnymi, časam prosta choć stoj choć padaj: mini-spadnica, nohi bosyja, top biez stanika».
Robiert raskazvaje, jak małady kaleha pryjšoŭ na pracu «ŭ skuranych štanach u abciažku i z hatyčnym makijažam». Kali jamu zrabili zaŭvahu, jon adkazaŭ, što ŭviečary idzie na kancert, i jamu nie budzie kali pieraapranucca, i ŭvohule, jon «prosta zastajecca saboj».
U svaju čarhu, Ema admaŭlaje dumku, što jaje adnahodki zabili na dres-kod, choć i pryznaje, što mnohija addajuć pieravahu kamfortu pierad farmalnaściu — naprykład, nosiać krasoŭki zamiest skuranych tuflaŭ.
5. Zacyklenaść na «eka», «vełnesie» i «prahresiŭnych» kaštoŭnaściach
Miranda zhadvaje pra niadaŭni kanflikt z kalehaj z pakaleńnia Z. Žančyna razdrukavała dakumient z šaści słoŭ, paśla čaho maładaja kaleha padyšła da jaje sa słovami: «Vy viedajecie, kolki dreŭ vy tolki što zabili? Ich kroŭ na vašych rukach».
Miranda pryznajecca, što ŭ peŭnym sensie zachaplajecca takoj pazicyjaj, ale joj nie padabajecca, kali za takoje ciabie nazyvajuć zabojcam.
Robiert taksama sutykaŭsia z padobnym, kali kaleha pračytaŭ jamu lekcyju pra pieravahi raślinnaj dyjety, kali toj jeŭ buter z šynkaj.
Kali dadać da hetaha vielizarnyja butelki z vadoj, zialonyja smuzi i prateinavyja kaktejli, to, jak kaža Robiert, «ofis pieratvarajecca ŭ modny vełnes-centr», dzie prahresiŭnyja pohlady važniejšyja za vykanańnie pracy.
6. Spaźnieńni i rańni sychod
Mabyć, samy vialiki razryŭ pamiž pakaleńniami, jak adznačajuć aŭtary, heta staŭleńnie da pracoŭnaha času.
Miranda ŭspaminaje, što ŭ jaje časy zvyšuročnaja praca była normaj, i ŭsio roŭna znachodziŭsia čas, kab schadzić z kalehami ŭ pab paśla pracy.
«Ja adpracoŭvała svajo. Pradstaŭniki pakaleńnia Z — poŭnaja supraćlehłaść. Jany nikoli nie zastanucca na pracy paśla 18:00, ale niekatoryja spakojna spaźniajucca kožny dzień, i im norm pry hetym prasić dadatkovyja vychadnyja», — kaža žančyna.
Chabiba Chatun tłumačyć, što ŭ maładych ludziej inšaje ŭjaŭleńnie pra bałans pracy i žyćcia, bo jany nie bačać sensu i patreby rvać žyły:
«Ciapier nichto ŭžo nie spadziajecca, što kali ty ciažka pracuješ, ty zmožaš nabyć dom.
Zatoje pakaleńnie Z baicca vyharańnia».
Ema sa svajho boku zaŭvažaje, što nie suprać zatrymacca, kali jość terminovaja zadača. «Ale ja nienavidžu prosta siadzieć u ofisie biez spravy — čamu nielha pajści raniej? Heta prosta pakaznoje, i nie maje adnosin da pradukcyjnaści».
Dziaŭčyna dadaje, što dla bolšaści jaje adnahodkaŭ praca — heta «srodak dla dasiahnieńnia mety, a nie praca na ŭsio žyćcio», bo ŭ mnohich jość svaje chobi i dadatkovyja prajekty.
Kamientary