Łukašenka skazaŭ, što adkryćcio polska-biełaruskaj miažy pavinna było supravadžacca abmienam Andreja Pačobuta i kahości z palakaŭ na biełaruskich špijonaŭ, zatrymanych u Polščy Ale ciapier, maŭlaŭ, damoŭlenaści admianiajucca, bo Polšča adkłała adkryćcio miažy ŭ znak salidarnaści ź Litvoj.
«U nas z palakami byli kantakty. Jany prosiać tam hetych Pačobutaŭ, špijonaŭ pryznajuć. Jany zatrymanyja. «Addajcie, [prosić polski bok]». My im kažam: «Nu dobra, tam 2‑3 čałavieki našych jość. Viartajcie. Zrobim abmien». Taksama ž siemji i hetak dalej. Raźviedka była, jość i budzie. Ja heta pryznaju, pavažaju. Dobra, abmianiajem. Pačobuta chočacie — my hatovyja pajści i na heta. «Oj, dziakuj vam i inšaje, my hatovyja z vami razmaŭlać, my adkryvajem punkty propusku, jašče čahości», — raskazvaŭ Łukašenka pra nibyta chod pieramoŭ z palakami.
Adnak paśla pazicyja polskaha boku nibyta raptam biez daj pryčyny źmianiłasia.
«Učora pad nočy mnie dakładvaje KDB: «Nie, jany adstupili ad hetaj pazicyi ŭ znak salidarnaści ź Litvoj za hetyja voś šaryki». Ja kažu: pieradajcie im pryvitańnie. Adstupili — nu i my adstupim. My na paŭzu stavim. Kali paśpiejecie — prychodźcie, budziem z vami razmaŭlać».
«My adkrytyja da hetaha dyjałohu i razmovy biez nahniatańnia situacyi. Nie tamu, kab łob u łob. Heta nie treba. Ja nie prychilnik hetaha. Zaŭsiody treba šukać kampramisy. Ale adstupać možna da ścienki, pakul ty nie ŭprešsia ŭ niešta. Nu, ja adstupaju. Ale hetaja ścienka — usio, — zajaviŭ Łukašenka. — I potym, kali ty im robiš niejkija kroki, čałaviečyja kroki, jany heta nie razumiejuć. Jany heta razumiejuć jak słabaść. I amierykancy, i ŭsie inšyja. Dy nie ŭ słabaści sprava. Ale ja nie mahu dalej adstupać. Nie mahu».
Adstupić ža jon nie moža, bo hetaha nie zrazumieje atačeńnie:
«Ja amierykancam kažu: u mianie svaje ludzi jość, jakija aceńvajuć mianie pa kankretnych krokach. Jany bačać: «A, Łukašenka tam heta adstupić, hetaha, hetaha vyzvaliŭ… A navošta, a nie treba, niachaj by siadzieŭ». A jany ž nie vałodajuć toj infarmacyjaj, a ja vočy ŭ vočy nie mahu im usio heta raskazać».
U dakumientach pa «spravie Epštejna» znajšli ślady bujnych hrašovych pieravodaŭ u Minsk. Znoŭ uspłyło imia Karyny Šulak44
Kamientary