Праблемы, якія могуць быць справакаваныя расійскімі спецслужбамі ў Адэсе, могуць закрануць і Рэспубліку Малдова. Ваенныя эксперты кажуць, што кішынёўскія ўлады не мабілізаваліся, і лічаць, што краіна не зможа супрацьстаяць у выпадку вайны.
«Так было і ў 1992 годзе [пачатак Прыднястроўскага канфлікту]. Улады адпачывалі і забаўляліся, замест таго каб быць напагатове па ўсёй краіне. Абмежаваліся толькі заявай, што яны не прызнаюць краіну-здань», — успамінае генерал у адстаўцы Антон Гамурар. Былы кіраўнік Брыгады паліцыі спецыяльнага прызначэння «Fulger» кажа, што ў адрозненне ад вайны на Днястры два дзесяцігоддзі таму, сёння мала хто возьме ў рукі зброю, каб абараняць краіну.
«На жаль, у нас няма патрыятызму 1992 года, каб мабілізаваць людзей. Большасць працаздольных мужчын зарабляюць сабе на жыццё за мяжой, засталіся ветэраны і моладзь. У войску служаць у асноўным маладыя людзі з вёсак, з бедных сем'яў.
Яны не гатовыя ні фізічна, ні псіхалагічна. У МУС, акрамя спецназа, войскі камісарыятаў і карабінераў не маюць ваеннай падрыхтоўкі. Што яны могуць зрабіць, калі страляюць раз у тры гады ці нават ніколі не страляюць?», — пытаецца афіцэр.
Гэта ў той час як, па яго словах, войскі з Прыднястроўя (сепаратысцкай рэспублікі, 14-й арміі і «расейскіх турыстаў» апошняга часу) у тры разы больш, чым у Рэспубліцы Малдова.
«Між тым мы ліквідавалі ваенна-паветраны флот, ракетную сістэму і іншую ваенную тэхніку і нічым іх не заменяць. Горш за ўсё тое, што мы аддалі Аэрапорт Кішынёў расейцам. Зараз у іх адкрыты шлях, так што яны могуць прыляцець на Іл-76, перакінуць некалькі паветрана-дэсантных падраздзяленняў і ўсё, Кішынёў гатовы! У пэўнай ступені мы зможам адказаць, але як доўга?», — песімістычна адзначае Антон Гамурар.
Былы камандуючы зазначае, што той жа расійскі спецназ, як і ў Прыднястроўі, цяпер змагаецца супраць украінцаў. Ён не выключае, што расейцы зоймуць Адэсу і дойдуць да Малдовы.
Справа Софтклуба: затрыманы патрыярх беларускага ІТ Уладзімір Сіротка і некалькі топ-менеджараў. Яны падарылі нам АРІП17
Каментары