Навумчык: Язерская застанецца ў гісторыі аўтарам выразу «Закат над болотом»
Гэтак яна ў свой час прыпячатала чырвона-зялёны сцяг дый усю эпоху, піша журналіст Сяргей Навумчык.
Калі я прачытаў сумную навіну і сказаў жонцы — «Элеанора памерла», у адказ было — «Які жах!», а я падумаў, што гэта адзіная ў Беларусі жанчына, да імя якой не абавязкова было дадаваць прозьвішча. «Элеанора» — і ўсім ясна.
Без Элеаноры Язерскай Менск ужо ня будзе ранейшым Менскам. Ва ўсялякім разе для мяне. У 70-ых яе перадача — ці не адзінае, што я глядзеў на БТ. Яна ня мела нейкага асаблівага дачыненьня да таго, што сёньня называецца Адраджэньнем, але пачатак 90-ых, без яе ўявіць немагчыма. Калі гадоў праз 50 пра той час будуць здымаць кіно — аўтарам давядзецца яе ўпісаць у лік пэрсанажаў, інакш карціна ня будзе праўдзівай.
Канечне, яна была эпатажнай. І часам гэта шакавала.
Спускаешся па эскалятары на станцыі «Кастрычніцкая» — час пік — і насустрач падымаецца Элеанора, як заўсёды, ярка апранутая, у нейкім гіганцкім аранжавым капялюшы з пер'ем. Усе глядзяць на яе: зорка! І тут:
— Серёжа! Как я рада Вас видеть! Я как раз вспоминала, что в 73 году мы с Вашим папой смортрели «Соломенные псы» и потом прошли от Дома кино до Академии наук! Приходите ко мне завтра в семь, будет хорошая кампания! — і ўсе пачынаюць шукаць вачыма, што там за такі за Сярожа, і каб у эскалатары ўтварылася дзірка — дык скокнуў бы туды, каб схавацца.
Ня ведаю, што з сябе ўяўляюць дыпляматычныя прыёмы ў Менску сёньня, але ў пачатку 90-ых, калі яны толькі ўвайшлі ў практыку, гэта былі даволі цырыманіяльныя мерапрыемствы (за выключэньнем італьянскіх і французскіх), але Элеанора іх упрыгожвала, была самай яркай госьцяй (здаецца, з тых, каго прынята лічыць бамондам, яна была адзінай, каго туды запрашалі).
Элеанора не зразумела маю эміграцыю, і нават напісала з гэтай нагоды артыкул, мая жонка ёй артыкулам жа і адказала, але гэта для мяне даўно ўжо ня мае значэньня.
Яна застанецца ў памяці яркай асобай, а ў гісторыі аўтарам фразы «закат над балотам» — што бліскуча ахарактарызавала і рэжым, і яго сьцяг, і яго аляпаватую эстэтыку.
-
Як разгул прыроды вярнуў целы Барбары Радзівіл і вялікага князя Аляксандра і чаму таямніцу знікнення іхніх рэгалій змаглі раскрыць толькі цяпер
-
У Вільні будуць шукаць магілу Вітаўта. Пошукі, якія праводзіліся стагоддзе таму, прывялі да вялікіх адкрыццяў, але мэты не дасягнулі
-
Гродзенец купіў альбом з фатаграфіямі горада, якім споўнілася сто гадоў
Цяпер чытаюць
«Мы чакалі Полк Каліноўскага, каб вызваліў нас». Палітвязень патлумачыў, чаму папрасіў аб памілаванні5
Каментары