«Гэта мне неабходна! А гэта — абходна!» Гаворыць дзіця. Сучаснае, менскае

З любімага ў занатоўках за Багданчыкам у 2016:

Павялічыць

— Што ў цябе ў роце? — спалохана пытаю я, бо мне здалося, што нешта ён сабе запхаў за шчаку.

— Нічога, - спакойна адказвае Багдан. І дадае, зазірнуўшы кудысьці ў сябе: — Нічога — толькі голас.

* * *

Чую голас з іншага пакоя:

— Мам, што трэба рабіць, каб залезці на шафу?

— Эээээ… Нічога! На шафу нельга залазіць!!!

— А што трэба рабіць, калі ўжо залез?

* * *

У 57-ым стары чалавек на ўвесь салон сказаў у тэлефон: «Вот, еду с поліклінікі — аналізы сдавал». Багдан на ўвесь салон яму ў адказ: «А мы ў парк Максіма Горкага — катацца на атракцыёнах».

Гляджу ў акно перад шпацырам і задуменна кажу:

— Там, з аднаго боку, сонечна, а з другога — вецер. Што рабіць?

— Давай пойдзем з таго боку, дзе сонечна, — разрульвае сітуацыю грацыёзна Багдан.

* * *

Упершыню сёлета Багдан заглядзеўся на кветкі.

— Прыгожыя? — радуюся я.

— Так, вось гэтая трошкі падобная да Крушылы, а тая — да Успыша (гэта такія машынкі з мульціка).

* * *

Багдане, пытаю, да каго ты падобны — да мамы ці таты?

Да Максіма, — кажа, не здумляючыся нават. — Мы з ім аднаго росту.

* * *

Добры вечар, дзяўчаты! - кажа Багдан нейкім дзяўчатам 8-10 год у нашым двары.

Добры вечар, — адказваюць здзіўленыя дзяўчаты.

Глядзі, мам, — задаволена кажа мне малы, — я дзяўчат трошкі навучыў роднай мове.

* * *

Калыскі бываюць двух відаў - дзіцячыя калыскі і калыскі дзімаклятыі (гэта яшчэ з перыяду захаплення Данчыкам)

* * *

Пытаю, які касцюм падрыхтаваць да Новага году.

Ніякага не трэба, — заспакойвае мяне Багдан. — У мяне ўжо ёсць адзін. Спартсменскі. Ты лепш сабе падрыхтуй касцюм. Дэйзі.

* * *

Мама, калі ласка, не спявай, — прачула просіць Багдан. — Калі ты спяваеш, мне тааак сумна.

Ой, кажу, а давай я табе вясёлую песеньку пра Train заспяваю?

Не! — падхопліваецца малы. — Калі ты спяваеш пра Train, мне становіцца яшчэ сумней…

* * *

Я так ніколі не буду больш. Вельмі ніколі. Вельмі-вельмі. І гэта не проста словы. Я так лічу. Гэта мая лічылка. (відавочны ўплыў садка).

* * *

Ёсць Ціхі акіян. А ёсць Гучны. Ці, як яго яшчэ называюць — Атлантычны.

* * *

Сутыкнуўшыся з новай суседкай — маленькай — у пад'ездзе, Багдан папярэдзіў яе маму: І я сабе такую дачушку нараджу. Толькі з іншай шапачкай!

* * *

Як будзе «дзядзька ток» па-расейску? — пытае мяне хітра малы.

Ну, дядя ток, — кажу.

Не, заяўляе, ілікліціства! І дадае, з перавагай гледзячы на мяне: мне здаецца, што я ведаю расейскую лепш за цябе!

* * *

- Ну нарэшце, знайшоў, дзе ціпло, — прыгаворвае малы, запаўзаючы да батарыі.

— ЦІпло? Гэта ты па-расейску вучышся гаварыць, так?

— Гэта не я па-расейску гавару, гэта мяне пераклалі.

* * *

Трэніруючы новае слова, пачутае ў садку, Багдан дзеліць цацкі і прыгаворвае:

Гэта мне неабходна, а гэта — абходна…

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0