17 ліпеня ў судзе Савецкага раёна Мінска агучылі прысуд журналісту Змітру Галко. Пракурор прасіў асудзіць Галко на 3 гады. Суддзя Аляксандр Якунчыхін прысудзіў Галко да 4 гадоў «хіміі».
Журналіста вызвалілі ў зале суда. Пакуль ён пад падпіскай аб нявыездзе. У месца адбыцця пакарання яго адправяць пазней.
Пад вартай, дзе адзін дзень ідзе за два дні «хіміі», Галко быў ад красавіка.
38-гадовага Галко вінавацілі ў гвалце ў дачыненні да міліцыянта. Сам журналіст віну не прызнаў.
Журналіст заявіў, што прысудам не задаволены.
«Я ж усё роўна фактычна буду сядзець за 1,5 тысячы кіламетраў ад сям'і і малога сына. Яны спадзяюцца, што мяне адправяць на хімію і пра гэтую справу ўсе забудуць. Каб я сеў у калонію — пра мяне б памяталі», — кажа Зміцер Галко.
Ён лічыць, што справядліва было б яго апраўдаць.
Але ж чаму Зміцер паехаў у Беларусь, калі ведаў, што знаходзіцца ў вышуку?
Галко тлумачыць так:
«Я не разумеў, што за справа на мяне заведзена, думаў, можа гэта нейкая памылка і спадзяваўся, што справа разваліцца. Але цяпер я ўпэўнены, што галоўны складнік маёй справы — палітычны».
Змітра Галко затрымалі ў красавіку на беларуска-ўкраінскай мяжы і змясцілі пад варту. Пачалася ўся гэтая гісторыя яшчэ ў 2017 годзе. 25 лістапада Ян-Хрысціян, 15-гадовы сын журналіста ад першага шлюбу, святкаваў свой дзень народзінаў разам з сябрамі. Зміцер Галко быў у кватэры «за старэйшага». На шум выклікалі міліцыю, далей версіі адрозніваюцца. Міліцыянты сцвярджалі, што Галко штурхаў іх, біў па руках, у бойцы ўдзельнічаў нават яго п’яны 15-гадовы сын. Галко ж запэўніваў, што проста ўзяў міліцыянта пад руку і запрасіў пакінуць кватэру. Пасля здарэння журналіст атрымаў штраф за лаянку ў публічным месцы, затым ён разам з сынам з’ехаў ва Украіну, дзе жыве яго цяперашняя жонка. Але праз пэўны час сын вярнуўся ў Беларусь. Вясною і сам Галко паехаў у Мінск, каб «вырашыць праблемы з падатковай», хоць на той час і было вядома, што ён знаходзіцца ў вышуку. Паездка скончылася затрыманнем, затрыманне — зняволеннем і судом.
Справа Софтклуба: затрыманы патрыярх беларускага ІТ Уладзімір Сіротка і некалькі топ-менеджараў. Яны падарылі нам АРІП17
Каментары