Меркаванні5353

Зміцер Дашкевіч пра выбары: Які сэнс удзельнічаць у цьмяных кампаніях цьмяных кандыдатаў?

Зміцер Дашкевіч на сваёй старонцы ў фэйсбуку патлумачыў, што лічыць: на гэтым этапе лепш не рабіць нічога, чым рабіць дурасць. 

Грамадства стамілася — гэта відавочна. Такія ўжо гісторыі слухаеш штодня, так нагагочашся, як раней і за год не насмяешся. Заходжу вось да аднаго прадпрымальніка ў суседні цэх, а той распавядае мне пра дыскусію з жонкай:

«Едзем на працу, разважаем, куды гэта коціцца ўсё, а яна тут раптам: «Як жа мы сітуацыю ў краіне запусцілі!» Я аж здзівіўся! Кажу ёй: «Пачакай, калі гэта МЫ паспелі запусціць? Дзесяць год таму, калі ты магла сабе дазволіць і два разы на год кудысьці злётаць, усё было добра? Дзесяць гадоў таму ты галасаваць за яго хадзіла, а цяпер МЫ запусцілі? Калі быў гэты момант, як МЫ запусцілі?!» Маўчыць. Запусцілі МЫ!»

І вось што гэтыя рабацягі ці прадпрымальнікі, што палітолагі, што сацыяльныя сеткі — усе так стаміліся, што гатовы ўчапіцца за любую нітачку. Стартанула апазіцыя з праймерыз — задурылі мне рабацягі галаву: «За каго галасаваць?», аж прыйшлося загітаваць усіх за байкот. Стартануў айцішнік — усхадзіліся ўсе ад шчасця. На парозе 26-га года дыктатуры адчуў сябе прэзідэнтам банкір — абамлелі ад радасці. І гэта зразумела: грамадства стамілася. У сённяшнім раскладзе любы больш-менш адэкватны публічны чалавек пераможа Жэстачайшага пры сумленным падліку галасоў.

Мінула пакаленне, і таму не дзіўна, што мы забыліся, з якімі добрымі намерамі многія абіралі ў 1994 годзе Бацьку хлусні: любы, абы не Кебіч. Пасля мы крытыкавалі дэмакратычных кандыдатаў у 2001, крытыкавалі ў 2006, крытыкавалі ў 2010 — іх можна крытыкаваць і цяпер, але несумніўна адно: усе яны белае хаця б стараліся называць белым, а чорнае — чорным. Што цяпер? Цяпер: які сцяг — не ведаю, які герб — не ведаю, чый Крым — не скажу, пра 31-ю карту пагаворым потым. А Скарына кляпаў расейскую мову, а мы ўсе адзін народ. А што Беларусь, Беларусі ж у 1863-м і не было. Разумееце, Беларусі ў 1863 не было, а выбары ў Беларусі ў 2020 ёсць — гэта фініш, хоць брахуны толькі на старце.

І няма нават сэнсу спрачацца: гэта ён так брэша, каб электарату спадабацца, ці яму такія сцяжкі выставілі — гэта нічога не мяняе, бо ўжо відавочна галоўнае: гэта чужая гульня чужых Беларусі людзей. І калі хто ў яе ўцягнуўся, не здзіўляйцеся, калі потым будзе адхадняк, які напаткаў і тых, хто праігнараваў плявузганне Брахуна ў траўні — ліпені 1994-га. Нехта думае, што такім чынам нешта дакажа Фальсіфікатару? Фальсіфікатар сфальсіфікуе ўсё, апроч пустых школ і пустых выбарчых участкаў. Але, канечне, гэта іншая тэма.

Я разумею, хочацца нешта рабіць. Я і сам раней быў перакананы: лепей рабіць хоць што-небудзь, чым не рабіць нічога. Але пасля 20 год у апазіцыі пакаяўся: лепш не рабіць нічога, чым рабіць дурасць. У дадатак да ўсяго, заўважце, як лоўка палітычныя лідары за 26 год убілі нам у галаву падман: калі ты не пайшоў за намі ў кааліцыю, ініцыятыўную групу, на вуліцу — ты нічога не робіш. Аднак патрыёт, які не ў кааліцыях, але ахвяруе на беларускія праекты, — будуе Беларусь. А мама, якая размаўляе з дзіцём на роднай мове, — будуе Беларусь трывалей за любога вулічнага змагара. Грамадскія актывісты, якія дапамагаюць дактарам, будуюць Беларусь, якой захапляешся ўжо зараз. Я так думаю і мяркую, гэта многія цяпер адчуваць: мы жывём у вызначальны час. Сёння галоўнае — не даць сябе ўцягнуць у чужую гульню. І хай не падмануць нас, што мы нічога не робім: мы робім многае з таго, што ў нашай моцы. А з Гарантам застою ёсць каму разабрацца — і будзьце пэўныя, праз айцішніка ці праз банкіра, але з ім разбяруцца. Хто захоча ўлезці ў гэтую разборку — атрымае і ўзнагароду разборшчыкаў.

Мне здаецца, Творца гісторыі дае нам такі ж шанец, які даваў патрыётам стагоддзе таму, калі ўшчалася разборка паміж шавіністычным царызмам і шавіністычным бальшавізмам. Нехта ўлез у гэтую бойню ды тапіў ці за белых вар'ятаў, ці за чырвоных — і падзяліў са злачынцамі іхную ўзнагароду. А патрыёты, якія не далі сябе падмануць, сабраліся ў сакавіку 1918-га і абвесцілі Незалежнасць Беларусі — і мы цяпер гэта маем. Дык які сэнс рабіць стаўку на ката ў мяху ў чаканні непрадказальнага, калі можна ахвяраваць свае сілы, час і грошы на зразумелыя і стваральныя рэчы? Можаш падтрымаць незалежныя медыя: СМІ і блогераў — падтрымай. Можаш паўдзельнічаць у грамадзкіх ці культурніцкіх кампаніях — далучайся. Маеш язык у роце размаўляць на роднай мове — размаўляй. Маеш ногі прыйсці ў Курапаты — прыйдзі. Менавіта гэта працуе на перамены, а не ўдзел у цьмяных кампаніях цьмяных кандыдатаў. Калі мы сёння не дазволім сябе падмануць, заўтра згуляем не ў чужую гульню, але ў сваю.

Каментары53

Цяпер чытаюць

Ігар Тур патраціў мінімум 30 тысяч на прэміяльную кухню ФОТА29

Ігар Тур патраціў мінімум 30 тысяч на прэміяльную кухню ФОТА

Усе навіны →
Усе навіны

Вучоныя знайшлі агромністае радовішча золата, якое змяшчае 99,999% усяго золата планеты8

У Польшчы адбылося ДТЗ з аўтобусам, поўным беларусаў2

Макрон заявіў пра гатоўнасць адправіць ва Украіну 50 тысяч вайскоўцаў5

У Навагрудку падпісалі дамову аб стварэнні Беларускага музея Халакосту4

Застрэлены ў Кіеве палкоўнік СБУ кіраваў групай, якая ліквідавала «Матаролу»1

Канапацкая едзе ў Літву на аўтобусе падаваць заяву ў Дэпартамент дзяржбяспекі ФОТАФАКТ66

Памерла Ірына Яскевіч

«А мяне менш за ўсё турбуе, ці загаворыць Сяргей Ціханоўскі па-беларуску»212

Беларусы дзеляцца відэазапісамі пралётаў расійскіх беспілотнікаў10

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Ігар Тур патраціў мінімум 30 тысяч на прэміяльную кухню ФОТА29

Ігар Тур патраціў мінімум 30 тысяч на прэміяльную кухню ФОТА

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць