Прачытаў у “НН” ад 29 лістапада артыкул Алеся Высоцкага “Балдук і Балдучыха”. Справа ў тым, што вельмі часта бываю ў тых цудоўных мясьцінах.
Амаль штолета начую на паўднёвым беразе возера Балдук, а на паўночным беразе, непадалёк ад возера, разьмясьцілася вёска Вайшкуны, гэта на мяжы Мядзельскага і Пастаўскага раёнаў. Сустракаючыся з жыхарамі гэтай вёскі, пачуў ад людзей адзін аповед пра возера.
Шмат хто чуў ці чытаў пра вядомую шатляндзкую пачвару Нэсы. Дык вось, напэўна, у яе зьявіўся канкурэнт, а можа, і родзіч. Жыхары вёскі Вайшкуны расказваюць, што мінулым летам бачылі гіганцкую незвычайную істоту, якая некалькі разоў уздымала над вадой сваю велізарную галаву. Відавочцы параўноўваюць яе з галавой дыназаўра ці агромністага зьмея. Некаторыя ўпэўнена сьцьвярджаюць, што гэта зьмей, які мае даўжыню каля сямі мэтраў і жыве ў глыбокіх норах на дне возера. У яго паробленыя падземныя хады, па якіх ён перапаўзае з Балдука ў суседнія азёры гэтай групы. Але яму больш падабаецца роднае возера, бо там ёсьць дзе разгуляцца. І хаця гэта возера ня вельмі вялікае па плошчы – 2,0 км на 0,7 км, але затое глыбіня там проста шалёная – 39,7 мэтраў, прытым вялікая глыбіня назіраецца па ўсёй даўжыні возера.
Вельмі доўга ня могуць заснуць вандроўнікі, калі пачуюць гэты аповед. А раніцой зь вялікай асьцярогай падыходзяць да возера. Сапраўды, таямнічыя гукі даносяцца адтуль цэлую ноч, але мне не давялося бачыць пачвару на свае вочы.Бярнард Бярнард Пакульніцкі, Буйкі
Цяпер чытаюць
«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню36
Каментары