«Demakratyja — heta pierš za ŭsio narod, heta dziaržava, jakaja robić usio ŭ intaresach naroda». Pra heta zajaviŭ siońnia Alaksandr Łukašenka, uručajučy dziaržaŭnyja ŭznaharody, paviedamlaje BiełTA.
Kiraŭnik dziaržavy ciopła padziakavaŭ usim, chto ŭnosić układ u raźvićcio i roskvit krainy. Asobnyja słovy padziaki prahučali ŭ adras šmatdzietnych maci, jakija vychoŭvajuć dziaciej. Siońnia ŭ liku ŭznaharodžanych byli 6 žančyn, jakija naradzili i vychoŭvajuć piaciarych dziaciej.
«Asablivaja padziaka za dzietak. Nam tak siońnia ich nie chapaje. Ja pra heta časta kažu, — adznačyŭ Łukašenka. — My ŭ budučyni, kali nam z vami pryjdziecca pracavać, pryjarytetnuju ŭvahu budziem nadavać dzieciam i starym. I budziem rabić usio dla ich, nakolki heta mahčyma».
Alaksandr Łukašenka zaŭvažyŭ, što «ŭ nas jość surjoznyja abmiežavańni, ni ŭ jakim razie nie źviazanyja z nami». «Kali b nie vonkavyja ŭmovy, my daŭno ŭžo byli b kvitniejučaj dziaržavaj, — skazaŭ kiraŭnik Biełarusi. — U nas jość čamu pavučycca, i ja heta kažu ŭsiudy na pieramovach ź viadučymi lidarami dziaržaŭ, kali jany mnie pačynajuć namiokami havaryć ab našym dziaržaŭnym ładzie, ab demakratyi, — daj boh, kab u vas było stolki demakratyi.
Bo demakratyja — heta pierš za ŭsio narod, heta dziaržava, jakaja robić usio ŭ intaresach naroda. Tam, dzie možna naradžać, spakojna chadzić ź dzietkami, adčuvać siabie abaronienym, dzie možna dastukacca da ŭłady. Ja nie chaču skazać, što my ŭsie robim u hetym kirunku, ale dastukacca da samych vysokich uzroŭniaŭ ułady ŭ našaj krainie možna.
«A kali jašče pierš za ŭsio pahladzieć, što kožny zrabiŭ, a potym — ułada, to abaviazkova budzieš žyć narmalna», — reziumavaŭ Alaksandr Łukašenka.
Kamientary