Ab hetym skazała siońnia žurnalistam ministr infarmacyi Lilija Ananič.
«My možam hanarycca čarhovym pośpiecham krainy. Biełaruś prahučała na ŭvieś śviet u halinie litaratury z pryznańniem Śviatłany Aleksijevič. Ministerstva infarmacyi nie moža nie pavinšavać našaha Nobieleŭskaha łaŭreata, i takoje vinšavańnie padrychtavana. Bolš za toje, z Nacyjanalnaj knižnaj pałataj my prahledzieli, jakaja kolkaść knih Śviatłany Aleksijevič majecca ŭ Biełarusi. Dastatkova šmat knih aŭtara vydavałasia ŭ saviecki pieryjad, heta ŭsio zachoŭvajecca ŭ archivach Nacyjanalnaj knižnaj pałaty», — skazała ministr.
Pavodle jaje słoŭ, jašče dva hady tamu na knižnaj vystavie-kirmašy «Biełkniha» pravodziła znakavuju prezientacyju pa adnoj z knih Śviatłany Aleksijevič. Heta była prezientacyja vydaviectva «Vriemia», u jakoha aŭtarskija pravy na knihi Śviatłany Aleksijevič, ale razam z tym u Biełarusi vialikaja čytackaja cikavaść da tvoraŭ hetaha aŭtara była zaŭsiody. Paćviardžeńniem tamu źjaŭlajecca najaŭnaść knih u knihahandli, adznačyła ministr. Jana skazała, što ŭčora litaralna za ličanyja chviliny na stoł kiraŭnika viedamstva lahli šeść najmieńniaŭ knih aŭtara, jakija ŭ ciapierašni čas znachodziacca ŭ handlovaj sietcy.
Ministr taksama ličyć važnym, što knihi Śviatłany Aleksijevič i da jaje suśvietnaha pośpiechu aktyŭna realizoŭvalisia jak u knihahandli Biełarusi, tak i Rasijskaj Fiederacyi.
U respublikanskaj akcyi «Siamiejnaje čytańnie», jakaja startavała 6 kastryčnika, taksama znojdzie adlustravańnie tvorčaść Śviatłany Aleksijevič, adznačyła Lilija Ananič.
Havoračy ab mahčymaści vydavać u Biełarusi knihi Śviatłany Aleksijevič, ministr padkreśliła, što ŭ vydavieckim pracesie aktyŭna ŭdzielničajuć usie licenzijaty vydavieckaj dziejnaści.
«Biezumoŭna, «Mastackaja litaratura», vydaviecki dom «Źviazda», farmirujučy svaje płany, starajucca adbirać tyja tvory, jakija znachodziacca ŭ ich redakcyjnym partfieli. Dumaju, što praca pa ŭdaskanaleńni takoha redakcyjnaha partfiela pavinna vieścisia kožnym vydaviectvam. Ale, napeŭna, jość i taki aśpiekt: kali aŭtarskija pravy ŭžo pradadzienyja niejkamu vydaviectvu, to my, na žal, nie majem prava pieravydavać hetyja knihi», — skazała ministr.
Jana taksama dadała: było pryjemna čuć z vusnaŭ aŭtara, što heta niejki vynik nazapašanaha humanitarnaha patencyjału.
Kamientary