Hramadzianstva možna pazbavić tolki tych vorahaŭ, jakija zmahajucca suprać svajoj rodnaj krainy, zajaviŭ Alaksandr Łukašenka na sustrečy z žycharami ahraharadka Biełaviežski ŭ Kamianieckim rajonie.
«Što tyčycca karty palaka, my jašče raz vierniemsia da hetaj prablemy. Nie chočacca pakryŭdzić i ludziej, tamu my robim akuratnyja kroki. Ludzi pavinny žyć svabodna na svajoj ziamli, u svaim hramadstvie. Vielmi važna nie pierahnuć pałku», — cytuje Łukašenku BiełTA.
Apošnim časam biełaruskija ŭłady pilna sočać za tymi, chto maje kartu palaka abo zamiežny dazvoł na žycharstva, prynamsi patrabujučy paviedamlać pra ich u adpaviednyja orhany, ale viadomy vypadki, kali karty palaka patrabujuć zdavać (niadaŭna takoje było na «Hrodna-Azocie»).
Słovy nakštałt «vielmi važna nie pierahnuć pałku» ŭ rytorycy Alaksandra Łukašenki časta aznačajuć, što pryniataje rašeńnie ab samych žorstkich mierach suprać tych, chto atrymaŭ kartu. Tak, masavyja represii pačalisia z abviaščeńniem «Hoda narodnaha adzinstva», a masavaja zabarona niezaležnych histaryčnych vydańniaŭ — u «Hod histaryčnaj pamiaci». A paśla zajavy «My z žančynami nie vajujem» niekalki socień palitźniavolenych, u tym liku Maryja Kaleśnikava, atrymali hihanckija terminy.
Chutka ŭ biełarusaŭ źjavicca abaviazak infarmavać pra atrymańnie DNŽ, karty palaka i hramadzianstva inšych krain. Što čakaje tych, chto prychavaje hety fakt?
U tych, chto vyjazdžaje za miažu bieź vizy, pačali patrabavać pakazvać DNŽ. Što viadoma
Supracoŭnikaŭ dziaržustanoŭ prymušajuć admaŭlacca ad karty palaka. Pry admovie pahražajuć zvalnieńniem
«Dziejańniam uładaŭ u Minsku niama apraŭdańnia». MZS Polščy prakamientavała cisk na ŭładalnikaŭ karty palaka ŭ Biełarusi
Ciapier čytajuć
Illu Dubskaha ŭ kałonii prymusili samomu sabie lazom zrezać tatuiroŭku z Pahoniaj12
Kamientary