Demakratyčny lidar Biełarusi apublikavała zvarot z nahody Dnia salidarnaści z palitviaźniami, jaki adznačajecca 21 maja. Roŭna try hady tamu ŭ kałonii pamior palitviazień Vitold Ašurak.
«Siońnia dzień, jaki adhukajecca bolem u sercy kožnaha z nas. Ja nie mahu prosta pramović słova «palitviazień» — jaho chočacca kryčać ad bolu i złości. Bolu, bo takich źniavolenych u krainie siońnia jak mienš paŭtary tysiačy. Jašče amal stolki ž prajšli praz turmy, katavańni, źniavahu — i ŭžo viarnulisia na volu. Ale z padarvanym zdaroŭjem i stračanymi hadami žyćcia. Złość ža pierapaŭniaje mianie ad taho, što represii praciahvajucca — i ludziej biaruć u zakładniki. Praź imknieńnie zabić svabodu słova, svabodu mierkavańniaŭ režym pieraśleduje narod.
My imknulisia šmat što zrabić, kab źmianić situacyju — publična i nie publična. Ale režym nie maje cikavaści ŭ vyzvaleńni palitviaźniaŭ. Dla Łukašenki ludzi — heta prosta raschodny materyjał, jaki nie maje kaštoŭnaści. Mienavita tamu ŭžo šeść źniavolenych pamierli za kratami.
My abaviazanyja štodzień šukać mahčymaści, kab vyzvalić našych rodnych i siabroŭ z turmaŭ. A pakul jany ŭ niavoli, my pavinny ich padtrymlivać, i pavinien heta rabić kožny z nas. My — hołas biełaruskich palitviaźniaŭ, i nam nielha maŭčać ni dnia. My možam być stomlenymi i razhublenymi ad taho, što adbyvajecca navokał. Ale ludzi, jakija znachodziacca za kratami, achviarujuć kožnym dniom žyćcia za volnuju Biełaruś. I siońnia my z vami — ich hołas, ich nadzieja. My nie majem prava padvieści našych hierojaŭ».
Ciapier čytajuć
Jak žurnalistka «Našaj Nivy» šukała paru na pravasłaŭnym sajcie znajomstvaŭ. Padkaciŭ i Tałaj37
Kamientary