Marpiech USU, u jakoha adniało movu ŭ rasijskim pałonie, zahavaryŭ paśla abmienu
«Ź im zrabili niešta takoje, paśla čaho jon nie zmoh havaryć» — marpiech USU, jaki straciŭ zdolnaść havaryć u rasijskim pałonie, znoŭ zahavaryŭ. Jahonaja maci raspaviała pra katavańni i ździeki nad pałonnymi ŭkraincami.
23-hadovy ŭkrainski sałdat Juryj Hulčuk, u jakoha adniało movu ŭ rasijskim pałonie i jaki viarnuŭsia va Ukrainu ŭ vyniku abmienu vajennapałonnymi 14 vieraśnia, zmoh zahavaryć, pišuć «Važnyje historyi».
Adrazu paśla abmienu Hulčuka dastavili ŭ reanimacyju adnoj z balnic Kijeva. Jon nie moh samastojna jeści, «ni na što nie reahavaŭ».
Paźniej jon raspavioŭ, što heta adčuvałasia tak, byccam jaho duša znachodzicca asobna ad cieła, i jon hladzić na toje, što adbyvajecca «jak skroź škło».
Na čaćviorty dzień paśla abmienu psichijatr skazaŭ, što Juryju spatrebicca pravieści hod u psichijatryčnym špitali, kab viarnuć maŭleńnie. Pa słovach jaho maci, užo praź siem hadzin paśla hetaha jon zahavaryŭ i pačaŭ imkliva adnaŭlacca.
U studzieni 2024 hoda adzin z byłych sukamiernikaŭ Juryja raspavioŭ Miłanie, što pieršapačatkova marpiech abraŭ maŭčańnie tolki ŭ jakaści sposabu supracivu kamandam nahladčykaŭ. Adnak chtości z pałonnych danios rasiejcam, što nasamreč vajskoviec havoryć — tolki «sa svaimi».
«I tady jaho zabrali z kamiery i zrabili niešta takoje, paśla čaho chłopiec užo sapraŭdy nie moh havaryć. Heta adbyłosia ŭ červieni 2023 hoda. <…> Heta byŭ apovied pra fizičny hvałt. Pra źbićcio, ździeki», — kaža Miłana.
Pavodle jaje słoŭ, Juryja prymušali stajać pa 16 hadzin u sutki, z-za hetaha na nahach źjaŭlalisia jazvy. Taksama nahladčyki spačatku bili tak, kab utvarylisia hiematomy, a potym bili pa hetych hiematomam, i rany zahnivali.
Juryj nie zachacieŭ adkazvać na mnohija pytańni žurnalistaŭ i svajoj maci. Jon raspavioŭ, što bolš za ŭsio ŭ pałonie jaho turbavała toje, «jak niekatoryja pabracimy hublali čałaviečaje abličča», a taksama było ciažka tryvać «absalutnuju dezaryjentacyju ŭ časie, prastory i padziejach».
«Ja nie viedaŭ, dzie znachodžusia, što sa mnoj budzie ŭžo ŭ nastupnuju chvilinu. Što z baćkami? Što z krainaj? <…> Usio, što adbyvałasia vakoł mianie, — niejki kruhavarot vobrazaŭ, malunkaŭ. Navat u pieršyja dni ŭ Kijevie ja dumaŭ, što baču son», — skazaŭ vajskoviec.
60‑hadovaja pjanaja biełaruska pieratvaryła palot z Paryža ŭ Vilniu ŭ kašmar3
Kamientary