Łukašenka ŭ navahodnim zvarocie: «Źmiena pakaleńniaŭ zavieršycca ŭ nastupnyja hady»
Alaksandr Łukašenka havaryŭ z vyraznaj zadyškaj, jakoj nie zmahli schavać hukarežysiory telebačańnia.
70-hadovy Alaksandr Łukašenka zapisaŭ svoj zvarot u pyšnych interjerach Pałaca Niezaležnaści ŭ Minsku. Pierad vystupam telekanały tranślavali preludyju, u jakoj Łukašenki taksama było bolš, čym Biełarusi ci biełarusaŭ.
Tekst telezvarotu byŭ davoli tradycyjnym dla Łukašenki. Pryciahnuli ŭvahu słovy ŭ siaredzinie pramovy: «My viedajem, što ŭsio, čaho dasiahnuli ŭ minułym 2024 hodzie, budzie mieć praciah u nadychodziačym 2025-m. Naš šlach — pierajemnaść. Źmiena pakaleńniaŭ zavieršycca ŭ bližejšyja hady. Pa-biełarusku mudra — z aporaj na ŭsio, čym my daražym i čym hanarymsia».
Voś videa i poŭny tekst zvarotu.
Darahija suajčyńniki i hości Biełarusi!
Nabližajecca poŭnač. Heta imhnieńni, kali my z chvalavańniem sočym za strełkami hadzińnika i zdajecca, što čas lacić. A tak šmat treba paśpieć: padziakavać adychodziačamu hodu za ŭsio dobraje, zazirnuć u budučyniu, zahadać žadańni.
U navahodniuju noč my sustrakajemsia za adnym stałom z rodnymi, blizkimi, siabrami, kab skazać adzin adnamu ciopłyja słovy i padziakavać za dobryja spravy.
A ŭ pieradnavahodnija chviliny heta tradycyja prychodzić u Pałac Niezaležnaści. Mnie vielmi pryjemna pavinšavać vas, darahija biełarusy, z Novym hodam i pieradać samyja ščyryja pažadańni va ŭsie kutki našaj krainy.
Dziakuj za lepšyja imhnieńni adychodziačaha hoda. Za radaść bačyć, jak vy stvarali siemji i stanavilisia baćkami. Jak dačakalisia ŭnukaŭ i praŭnukaŭ. Jak małyšy pajšli ŭ pieršy kłas, a vypuskniki adkryli dźviery ŭ darosłaje žyćcio, pradaŭžajučy historyju siamji i krainy.
Viadoma, nie ŭsio i nie zaŭsiody było tak, jak maryłasia. Ale žyćcio — jak muzyka. Jano hučyć roznymi notami, u roznaj tanalnaści. A my zaŭsiody pavinny nastrojvacca na lepšaje, dapamahajučy adzin adnamu.
Dziakuju za toje, što ŭ ciažkuju hadzinu byli pobač z tymi, chto mieŭ patrebu ŭ padtrymcy. Za navahodniaje śviata, jakoje ŭ hetyja dni vy dorycie našym dzieciam, adzinokim ludziam i starym.
Nizki pakłon usim, chto addaje siabie rabocie ź ludźmi: lečyć, vučyć, vychoŭvaje.
Našy pośpiechi i dasiahnieńni byli na karyść Radzimy.
Biełaruskija sialanie sabrali dobry karavaj — dastatkovy, kab padzialicca ź siabrami i susiedziami. Paradavali navinkami ajčynnyja vytvorcy.
A naša rodnaja Biełaruś stała jašče bolš utulnaj i kamfortnaj. Heta zrabili vy — usie, chto prajektuje, buduje, robić naša žyćcio jarčejšym svajoj tvorčaściu. Pryhažość i čyścinia, jakija tak zachaplajuć pryjezdžych da nas haściej, — naš imidžavy pośpiech, vizitnaja kartka. I heta vaša zasłuha.
Moža, my i nie zaŭsiody zadumvajemsia ab kaštoŭnaści taho, što stała normaj, ale dakładna viedajem: svoj šlach ruchu napierad my vybirajem sami.
Dziakuj vam za palityčnuju mudraść. My dastojna praviali adziny dzień hałasavańnia. Hetak ža spakojna, biez padkazak i parad, sfarmiravali Usiebiełaruski narodny schod. Heta histaryčny krok, efiekt ad jakoha daviadziecca ŭbačyć u dziejańni.
Jašče adnoj viachoj u historyi krainy staŭ palot pieršaha kasmanaŭta suvierennaj Biełarusi.
Z takich jarkich padziej i skłałasia abličča adychodziačaha hoda — stvaralnaha i cikavaha. My ŭpeŭniena išli da svaich mar i met, ale hałoŭnaje — pad čystym niebam.
Za mir i našu biaśpieku dziakuj ludziam u pahonach i ich siemjam, jakija zabiaśpiečvajuć nadziejny tył našym abaroncam.
Z kožnym hodam hetyja słovy hučać usio macniej i aktualniej, a ich značeńnie stanovicca bolš važkim. Jak i ŭdziačnaja pamiać ab hieraičnym pakaleńni Vialikaj Ajčynnaj vajny.
U 80-hodździe Vialikaj Pieramohi dla nas, naślednikaŭ pieramožcaŭ, sprava honaru zachavać zavieščany nam mir.
Darahija biełarusy!
Voś i 2024 stanovicca historyjaj. Našaj z vami. Jana składziena z socień tysiač uspaminaŭ, ale siužet zaŭsiody adzin: sumnyja padziei adychodziać u minułaje, ščaślivyja — viaduć u budučyniu.
My viedajem, što ŭsio, čaho dasiahnuli ŭ minułym 2024 hodzie, budzie mieć praciah u nadychodziačym 2025-m.
Naš šlach — pierajemnaść.
Źmiena pakaleńniaŭ zavieršycca ŭ bližejšyja hady. Pa-biełarusku mudra — z aporaj na ŭsio, čym my daražym i čym hanarymsia.
Nastupnaja piacihodka ŭ našaj krainie budzie piacihodkaj jakaści. Kožny jaje hod my pryśviecim adnamu važniejšamu napramku.
Pačniom z Hoda dobraŭparadkavańnia krainy. Metaj dobraŭparadkavańnia našaj Biełarusi stanie pavyšeńnie jakaści žyćcia ludziej.
Zusim chutka nam daviadziecca vybirać budučyniu dziaržavy. My ŭsie chočam, kab jana była paśpiachovaj i ščaślivaj. I abaviazkova mirnaj!
Kab rodnyja i blizkija byli zdarovyja, kab nas akružali nadziejnyja siabry, dobryja i spahadlivyja ludzi.
Nadychodzić čas zahadvać žadańni, i niachaj usio zadumanaje ździejśnicca. Niachaj naša rodnaja Biełaruś, mocnaja i niezaležnaja, zaŭsiody budzie adzinaj siamjoj i domam dla kožnaha.
Ja hanarusia vami i ščaślivy być vykanaŭcam vašaj voli! Ščaścia vam i dabra!
Z Novym hodam, biełarusy!
Z Novym hodam našych siabroŭ i ŭsich dobrych ludziej!
Miru vam i spakoju!
* * *
U minułym hodzie Alaksandr Łukašenka byŭ pačaŭšy svoj zvarot z pažadańnia, kab nastupny hod byŭ mirny.
«Provožaja Hod mira i sozidanija, zahadyvajem, čtoby śledujuŝij był takim žie mirnym dla vsiech nas, dla Biełarusi. Mirnym dla našich sosiediej, da i dla vsiech ludiej».
«Ludi v pohonach, spasibo vam za mir!» — dadaŭ jon u siaredzinie zvarotu. Anałahičnaja padziaka prysutničała i sioleta.
Ciapier čytajuć
Łukašenka sprabavaŭ vyśvietlić, chto nastukaŭ Pucinu pra hieorhijeŭskija stužki12
Kamientary
Tvaja adyška i apuchańnie buduć mieć łahičny praciah u 2025-ym.
Nadychodzić čas zahadvać žadańni... I niachaj usio zadumanaje ździejśnicca!