Heta jaje radki: «Kocik-varkocik Loh na žyvocik. Łapki pad vuška — Nie treba paduška» — viedaje kožny maleńki biełarus.
Nina Vasiljeŭna Halinoŭskaj naradziłasia 18 śniežnia 1935 hoda ŭ vioscy Vialikija Łazicy (Škłoŭski rajon, Mahiloŭskaja vobłaść).
Vyjšła ź sialanskaj siamji, skončyła Mahiloŭskuju daškolnuju piedahahičnuju vučelniu. Pracavała vychavacielkaj dziciačaha sadka torfapradpryjemstva «Kałpienica» na Brestčynie, paśla karektarkaj haziety «Minskaja praŭda» (1962—1963), karektarkaj drukarni vydaviectva «Źviazda», zatym vydaviectva CK KPB (1963—1967).
Pieršy vierš paetki vyjšaŭ u 1958 hodzie ŭ skidzielskaj rajonnaj haziecie «Krasnoje znamia».
Halinoŭskaja aŭtarka šmatlikich knižak vieršaŭ dla dziaciej — «Davajcie paznajomimsia» (1962), «Lasnaja zaradka» (1965), «Razmova śniažynak» (1968), «Siarhiejkaŭ parachod» (1972), «Knižčyny siabry» (1975), «Moj dzień» (1977), «Zaj prahnazist» (1979), «Niezvyčajny karahod» (1986), «Vosień jedzie ŭ mahazin» (1990), «Husiny kapialuš» (1994), «Kłubok i Kałabok» (1999), «Kampjutarnyja sakrety» (2002), «Palot z Karłsanam» (2006), «Kali ja ščaślivy» (2013), «Źviary ŭ tramvai» (2013), «Leŭ śmiajecca» (2013), «Niama daravańnia vajnie» (2014), «Viasiołaja piasočnica» (2017), «U kazačnym lesie» (2020), «Kryłatyja družbaki» (2022).
U 2000-m Halinoŭskaja atrymała litaraturnuju premiju imia Janki Maŭra.
Pra toje, što paetki nie stała, paviedamlajuć u sacsietkach jaje znajomyja.
Raźvitańnie adbudziecca 26 maja ŭ 14.00 u Minsku, u rytualnaj zali pa vulicy Kižavatava, 58ie.
Ciapier čytajuć
«Hłavnoje»: chto staić za najbolšaj sietkaj rehijanalnych telehram-kanałaŭ Biełarusi. Jaje ślady viaduć u Rasiju4
Kamientary