Słavuty amierykanski hurt upieršyniu zavitaŭ u Biełaruś.
Bolš fotazdymkaŭ hladzicie pa hetaj spasyłcy
«My pieršy raz u Minsku, prylacieli try hadziny tamu. — kaža vakalistka Garbage Šyrli Mensan. — Bačyli vašu Nacyjanalnuju biblijateku, jana zryvaje dach prosta! Vidać, tut žyvuć varjackija architektary, ale nam spadabałasia!»
Hurt pryjechaŭ u Minsk padčas turu ŭ padtrymku novaha alboma Not Your Kind of People.
Nazva pierakładajecca jak «Nie vaš typ ludziej», jaje prydumaŭ bubnač Butč Vih, viadomy pradziusar i idejny natchnialnik hurtu.
«My pracujem niezaležna ad łejbłaŭ, biez raskrutki pa TB i radyjo», — u adzin hołas kažuć muzyki.
Garbage nasamreč možna nazvać adnym z samych niezaležnych hurtoŭ u śviecie — «być frykam heta pravilna» kažuć muzyki i skardziacca na
Uzrost udzielnika hurtu ad 46 da 61 hoda. Pry čym vyhladajuć jany maładziejšymi — Šyrli Mensan dyk uvohule, nie admaŭlajecca ad adkrytych sukienak i sceničnaha hrymu. Astatnija ŭdzielniki vyhladajuć jak piersanažy hanhsterskaha filma pra
Šyrli Mensan imkniecca nie stracić svaju identyčnaść, jana adzinaja z hurtu nie karennaja amierykanka.
«Kali Šyrli da nas pryjšła, jana razmaŭlała— uzhadvaje Vih.pa-šatłandsku , my ŭvohule nie mahli zrazumieć, što jana kaža»
«Zatoje ciapier našyja hledačy
«Śmiečče?» — pierapytvajecca Šyrli. — «A, ou, śmiećcie! Cool».
Anšłahavym kancert u Minsku nie atrymaŭsia, choć u susiednija krainy Garbage viartajecca dosyć rehularna. Tolki tracina siektaroŭ Pałaca sportu zapoŭniena, aproč taho nievialiki natoŭp sabraŭsia na tancplacoŭcy i ŭ
«U vas kłasnyja sinija zamšavyja tufli» — Šyrli Mensan pakazvaje na kahości ŭ zale. — «Zusim jak u pieśni Ełvisa Preśli».
Pamiž pieśniami aśviatleńnie haśnie, i častka hledačoŭ pierałazić praz aharodžu ŭPamiž šerahami chodziać časam sonnyja amapaŭcy, jakija dla niečaha zdymali na kamieru ŭsich, chto prychodziŭ u Pałac sportu.fan-zonu .
Pa vynikach Garbage sabrali ŭ Minsku svaich prychilnikaŭ, jakija viedajuć navat novyja pieśni, jakija mohuć śpiavać choram i tančyć nie zvažajučy na kiepski huk.Pieśni, jakija hučali na bis, śpiavali choram.
Siońnia hurt adpraviŭsia dalej u tur, chacia pa muzykam bačna, što apošnija kancerty vysmaktali ź ich šmat enierhii.Tym nie mienš, zastajecca spadziavacca, što muzyki da nas jašče zavitajuć — tyja, chto dajšoŭ da Pałaca sportu, abmiarkoŭvali na hanku kancert sa słovami «Najlepšy, na jakim mnie davodziłasia być».
Ciapier čytajuć
Praź dzieviać miesiacaŭ paśla vyzvaleńnia pamior palitviazień Valeryj Bohdan7
Kamientary