Маім сябрам
Я вулкамі прайдуся па лісці,
па снезе,
і па высахлым асфальце,
па ўспамінах,
згадках
і па памяці.
Па ўсім, па чым не можна не прайсці,
Па ўсім, па чым не можна не прайсці…
Я ў вашы вокны буду заглядаць,
шукаючы агеньчыка
ці знічку.
Калісьці мелі мы такую звычку –
да раніцы дзвярэй не зачыняць.
Гасцінны дом не зачыняць да ранку.
Пайду цягацца,
пацягнуся йсці
па вуліцах вясёлай маладосці.
Сустрэну невымоўнае там штосьці,
пазнаю,
запрашу сабе на госці
Усё, што разгубляна па жыцці,
Усіх, каго згубіў я па жыцці.
Мы сядзем ўсе за столікі кафэ,
замовім тое,
што пілі звычайна,
і зноўку пасябруем так адчайна,
што хоць у бой,
хоць на аўтадафэ.
Што хоць у бой,
хоць на аўтадафэ…
Я вулкамі прайдуся па лісці,
па снезе,
і па высахлым асфальце,
па ўспамінах,
згадках
і па памяці.
Па ўсім, па чым не можна не прайсці,
Па ўсім, па чым не можна мне прайсці…
-
Твор Святланы Алексіевіч стаў крыніцай натхнення для амерыканскага фэнтэзі-бэстсэлера
-
«Беларусы нагадваюць чалавека з трывожным разладам». Паэт Віталь Рыжкоў пра званне сэкс-сімвала паэзіі, батл з Найдзёнавым, Каржа і Ціханоўскую
-
Вольга Касцюк нарадзілася ў Радчыцку Столінскага раёна, а жыве ў Новай Зеландыі. Яе кніга напісаная на гаворцы, на якой яшчэ ніхто не пісаў
Літовец Віталіюс Моцкус заняў пасаду Стрыжака ў «Байсоле». Хто гэта такі?34
Каментары