Зьмены на мытні

Пры канцы мінулага году на беларускай мытні адбыліся прыемныя зьмены. Працэдура мытнага кантролю вельмі спрасьцілася і стала хутчэйшай.

Што ня можа ня радаваць. Раней, праяжджаючы мяжу з машынай, ты павінен быў прайсьці транспартную інспэкцыю, затым — наведваньне да мытнай службы ѕ запоўніць дэклярацыю, дачакацца, пакуль мытнік увядзе яе ў кампутар, раздрукуе пасьведчаньне на ўвоз транспартнага сродку на тэрыторыю Рэспублікі Беларусі, пасьля гэтага надгляд памежнікаў і пашпартны кантроль. Праяжджаючы цяпер беларускую мяжу, ня трэба запаўняць мытную дэклярацыю. Кантроль на мяжы робіцца цяпер хутка, апэратыўна. Засталася транспартная інспэкцыя, мытны кантрольѕ да цябе сам падыходзіць супрацоўнік у надглядзе аўто (без запаўненьня ўсялякіх папераў) і пашпартны кантроль. Гэта я вам апавядаю аб праезьдзе празь зялёны калідор, калі ты ня маеш для дэкляраваньня адмысловых рэчаў. Дзякуй мытным службам за такія рэвалюцыйныя зьмены для іх, а для нас магчымасьць праехаць мяжу хутка, спакойна і з добрым настроем.

Засмучае іншае. Як вядома, у сувязі з пашырэньнем Шэнгенскай зоны падаражэлі візы. Усе як бы і пагадзіліся з гэтым. Акрамя, здаецца, заяваў В.Гаўла, Л.Валэнсы, А.Квасьнеўскага і стараньняў нашага дэпутата В.Станкевіча.

Калі ў маі 1994 г. уводзіліся візы, цана шматразовай гадавой візы была $2 (для тых, хто мае блізкіх сваякоў). Сёньня гэты кошт складае Ђ150, адмяніліся бясплатныя візы для пэнсіянэраў і для дзяцей ад 7 гадоў. Засталіся 2 бясплатныя наведваньні на год на магілы блізкіх. Я ня супраць кошту за візу. Пакуль яны ѕ непрыемная рэальнасьць для звычайных людзей. Але павінен быць нейкі здаровы сэнс пры ўсталяваньні такіх коштаў. Цяпер даводзіцца задумацца вельмі моцна, наведваючы сваіх бацькоў або запрашаючы іх да сябе. Ня будзем забывацца пра кошт страхоўкі. Для людзей пэнсійнага веку ён, кошт, шчыра кажучы, драконаўскі.

Ходзяць чуткі пра павелічэньне памежнай зоны да 50 км. Тады Вільня ўвойдзе ў гэтую зону і шмат для каго праблема кошту візаў палягчэе. Але гэта пакуль чуткі. Рэальных крокаў ані зь літоўскага боку, ані зь беларускага не чуваць. Можа, варта ў працяг «Эўрапейскага маршу» аб’яднаць разам свае намаганьні беларускім дэмакратам і жыхарам Літвы, паспрабаваць разам дамагацца людзкіх коштаў ня толькі на шматразовыя візы ў Літву, але й шэнгенскіх візаў увогуле.

Людвіка Кардзіс, Вільня

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0