CEO EPAM Аркадзь Добкін у інтэрв'ю dev.by распавёў аб планах, сітуацыі ў кампаніі, сваіх надзеях і эмоцыях, будучыні ІТ у Беларусі і неабходнасці дыялогу.
«Зыход людзей прымушае кампаніі ўсё больш задумвацца аб сваёй прысутнасці ў краіне. Няма чалавечага капіталу — няма бізнэсу. Сыход кампаній прымушае людзей яшчэ больш думаць аб эміграцыі. Не будзе кампаній з рэпутацыяй і даверам кліентаў — не будзе цікавай і кваліфікаванай працы.
Што значыць тады рацыянальнасць з пункту гледжання ўлады? Перш за ўсё, напэўна, гэта перагляд падыходу да пакарання людзей за іх перакананні і за мірнае выказванне гэтых перакананняў, за іх сумленную прафесійную дзейнасць, уключаючы спыненне адміністрацыйнага і крымінальнага пераследу гэтых катэгорый грамадзян.
Гэты крок крытычна важны.
Ён дазволіць, па меншай меры, прыпыніць зыход людзей з пачуцця страху і пачуцця неабароненасці, у нейкай ступені адчаю і неразумення, за што можна сёння быць пакараным адміністрацыйна або крымінальна.
Гэта дазволіць і бізнэсу перастаць пастаянна баяцца за людзей і засяродзіцца перш за ўсё на бізнэсе, кліентах і захаванні іх яшчэ не страчанага даверу. Безумоўна, неапраўданыя прэтэнзіі да бізнэсу таксама ніяк не дапамагаюць, але ў дадзенай сітуацыі гэта ўжо, хутчэй за ўсё, другі раз. Бо бізнэс — гэта перш за ўсё людзі.
Гэта, напэўна, і ёсць аснова для пачатку дыялогу.
Чаму менавіта ўлада павінна зрабіць гэты першы крок? Напэўна, перш за ўсё, таму што ў яе ёсць ўлада», — заявіў бізнэсмен.
Нагадаем, 9 жніўня на прэс-канферэнцыі Аляксандр Лукашэнка сказаў, што «нейкі EPAM і іншыя, Добкін або Крошкін (…) грошы сюды пералічваў на пратэсныя акцыі». Таксама ён заявіў, што «мы павінны бачыць усе фінансавыя патокі. Рабіце прадукт, атрымлівайце грошы, але яны павінны быць тут».
Цяпер чытаюць
Трамп заявіў, што ідуць перамовы пра вызваленне яшчэ 50 беларускіх палітвязняў, і назваў іх «закладнікамі»26
Трамп заявіў, што ідуць перамовы пра вызваленне яшчэ 50 беларускіх палітвязняў, і назваў іх «закладнікамі»
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х1414
Каментары