Бойня №5 Вонэгута: мабілізацыя, бамбардзіроўкі, палон і чужая вайна. Новае відэа на канале Андрэя Хадановіча
Андрэй Хадановіч працягвае разважаць пра беларускую і сусветную літаратуру. Гэтым разам ён гаворыць пра адну з найлепшых і самых актуальных антываенных кніг для нас сёння, якая назаўсёды адбівае жаданне ваяваць — «Бойня №5, або Крыжовы паход дзетак» амерыканскага пісьменніка Курта Вонэгута.
Сёння Хадановіч расказвае:
— чаму бамбардзіроўкі Дрэздэна — гэта жах, які не павінен быў здарыцца;
— чым кніга Вонэгута адрозніваецца ад лепшых ваенных твораў беларускіх літаратараў;
— чаму ў «Бойні №5» няма персанажаў накшталт Рэмба ці іншых звычайных герояў на вайне;
— навошта аўтар заўсёды ўжывае ў кнізе фразу «Во як бывае» і што гэта ўвогуле значыць;
— чаму кожны чалавек на вайне — гэта перш за ўсё чалавек, і ў якой сцэне кнігі гэта гучыць найбольш яскрава.
Вось некалькі думак з новага відэа:
Пасля 24 лютага мне актыўна задавалі пытанне: «Чым беларуская ваенная літаратура адрозніваецца ад расійскай?» У найлепшых сваіх праявах беларуская літаратура, безумоўна, не пра «можам паўтарыць», а пра «ніколі больш». Героі ў ёй рэдка перамагаюць ці выжываюць. Герой Вонэгута выжывае, але зусім не такім, як у гэту вайну ўвайшоў. Добры антываенны твор самім зарадам абсурду, самой агідай да бесчалавечнасці апісанага мусіць перадаць гэту агіду чытачу. У такім сэнсе Курт Вонэгут належыць да той жа традыцыі, што і беларуская антываенная літаратура, каб не адно істотнае адрозненне — трагічны свет Вонэгута яшчэ і смешыць чытача.
Вонэгут дае ў сваім рамане слова розным гісторыкам вайны, якія альбо цынічна паўтараюць, што бамбардаванне безабароннага горада Дрэздэна было патрэбна як псіхалагічны ўціск, эфектыўны сродак хутчэй скончыць вайну. Нічога вам не нагадвае? З іншага боку, іншыя гісторыкі пачынаюць казаць на ўсе лады ў Вонэгута, што ім, канешне, шкада 130 тысяч знішчаных мірных жыхароў Дрэздэна, але яшчэ больш шкада тых мільёнаў ахвяр нацызму, у адказ на злачынства якіх яны здзейснілі сваю спецаперацыю. Зноў-такі, нічога не нагадвае вам гэта цынічная арыфметыка?
Калі нам сёння будуць казаць пра чалавечыя каштоўнасці, пра гуманізм і бла-бла-бла, памятаем, што грашовыя інтарэсы і бізнэс — гэта тое, пра што менш гаворыцца, але палітыкі па-ранейшаму кіруюцца тымі ж прынцыпамі і прыярытэтамі каштоўнасцяў для сабе і ў часы жахлівай вайны. Не пытайцеся, чаму дагэтуль не закрытае неба над Украінай.
Курт Вонэгут быў упэўнены, што ёсць рэчы, якія немагчыма знішчыць у чалавека ніякім злом. Чалавечнасць перамагае нават у самых бесчалавечных умовах, таму глядзім новае выдатнае відэа ад Андрэя Хадановіча, ставім падабайкі, каментуем і дзелімся выпускам з сябрамі і сяброўкамі.
Глядзіце таксама:
«Чума» Альбера Камю і наша сучаснасць. Новае відэа Андрэя Хадановіча
«Што не так з беларусамі?» — балючая тэма Купалы. Новае відэа на канале Андрэя Хадановіча
Беларус супраць украінца на чужой вайне
Учора Мінск зноў затапіла. Чаму сталіца не гатовая да дажджоў?4
Каментары
«Блиц» на Лондон был объявлен актом возмездия за налёты на Берлин. Он начался в ночь с 6 на 7 сентября 1940 г. и налёты продолжались непрерывно до 13 ноября 1940 г. силами от 100 до 150 средних бомбардировщиков."
вось прыкладна так была адчынена скрыня Пандоры - бамбардзіроўкі жылых кварталаў у Еўропе.
а скончылася ўсё Хірасімай і Нагасакі. атамные бомбы скідваць на жылыя кварталы таксама спачатку нібы не збіраліся...