1941. З Рыгі на Пскоўшчыну, дзе не засталося храмаў, адпраўляюцца святары-місіянеры. Адзін з іх — айцец Аляксандр. Аднаўляць царкоўнае жыццё ён будзе — пад акупацыяй, калі фашысты страляюць жанчынаў, лютуе паліцыя, а ў лясах дзейнічаюць партызаны.
ПопРасея, 2010, каляровы, 130 хв.
Рэжысёр: Уладзімір Хаціненка
Ролі выконваюць: Сяргей Макавецкі, Ніна Усатава, Кірыл Плятнёў, Генадзь Гарбук, Ліза Арзамасава, Ганна Гураленка, Руслан Ягудзін,
Жанр: Драма паводле раману Аляксандра Сегеня
Адзнака: 5,5 (з 10)
Жнівень 1941 года. З Рыгі на Пскоўшчыну, дзе не засталося храмаў, адпраўляюцца святары-місіянеры. Адзін з іх — айцец Аляксандр. Аднаўляць царкоўнае жыццё ён будзе — пад акупацыяй, калі фашысты страляюць жанчынаў, лютуе паліцыя, а ў лясах дзейнічаюць партызаны.
Пскоўская праваслаўная місія — адна з малавядомых старонак гісторыі. Прататыпам айца Аляксандра паслужыў архімандрыт Іаан; фільм здымаўся па дабраславенні патрыярха Алексія ІІ.
Карціна Хаціненкі — тактоўная дыдактычная драма. Рэжысёр паказвае барацьбу за душы людзкія ў пабытовых умовах вайны, дзе слова — зброя, а споведзь — перамога. Герой Сяргея Макавецкага — звычайны вясковы бацюшка, які разумее, што ў любым выпадку місія будзе альбо выразаная, альбо сасланая. Але ён з пакорай робіць сваю справу.
Адпусціць грахі чалавеку, які збіраецца яго забіць, адмовіцца адпяваць зацятых грэшнікаў (і па сумяшчальніцтве паліцаяў) — гэта ўлада святара. І паказ гэтай улады ўжо выклікаў раздражненне: фільм абвінавацілі ва «ўласаўстве» і «прыніжэнні вялікай Перамогі».
Але недахопы карціны не ў гэтым. Фільм занадта ялейны, і, калі не лічыць хроснага ходу пад брэх аўчарак, амаль бесканфліктны. Сяргей Макавецкі і Ніна Усатава граюць пабытова-дыдактычныя тыпажы. Замілаванасць і сентыментальнасць, светлыя кадры, мудрыя вочы.
Але на Вялікдзень — вельмі падыходная стужка.
Міліцыя сцвярджае, што канцэрт у Мінску прыйшлі 120 тысяч чалавек ВІДЭА17
Каментары