Субкультура маладых беларускіх эмігрантаў у Чэхіі — адзін з самых цікавых фэномэнаў сучаснасьці. Калі нехта верыць, што адрадзіць вясёлы дух вясны 96-га можна шляхам штучнага апладненьня, раю зьбіраць банк спэрмы там.
У Карчынскага ёсьць анэкдот пра дзьве магчымыя мадэлі дыяспары: калі на чужыне сустракаюцца два сьвядомыя армяніны, яны абкладваюць рэкетам суседні «камок», калі ўкраінцы — ад настальгічнай нудоты выдаюць «Кабзара». Маладая беларуская алія ў Чэхіі стварыла новую мадэль эміграцыі.
Неяк, будучы ў Лёндане, заехаў да айца Надсана, які, каб уразіць мяне нечым большым, чым куранты Біг-Бэна і брытанскія цэны, прадэманстраваў арыгінал скарынаўскай Бібліі. На мінулым тыдні Ю.В., беларускі палітупырхлік у Празе, з той жа мэтай уразіць, прывёў мяне ў самую брудную «ідэльню» ў горадзе і замовіў сапраўднай самагонкі з Маравіі. Самагон быў вязкі і смачны.
Субкультура маладых беларускіх эмігрантаў у Чэхіі — гэта адзін з самых цікавых фэномэнаў сучаснай беларускай культуры, які, на маю думку, трэба ўнесьці ў сьпіс помнікаў культуры ЮНЭСКА разам з праспэктам Скарыны і Нясьвіскім замкам. Сябры Партыі аматараў піва і анархісты, якія на зломе стагодзьдзяў абралі Чэхію і Маравію ў якасьці прыстанішча ад маразмаў лукашызму, стварылі арыгінальную мадэль дыяспары. Не крымінал і не нуда па Радзіме (натуральна, месцамі ёсьць і гэта) вызначаюць яе экзыстэнцыйныя каштоўнасьці, а нейкі геданізм. «З усіх удзельнікаў пасяджэньня беларускай групы толькі М.С. не атрымаў пасады». — «Чаму?» — «Дык ён прыйшоў на сустрэчу ўпыханы. Мы і так усе былі вясёлыя, а ён — поўныя дровы» (з размовы двух эмігрантаў).
Поўны варыянт артукулу чытайце ў газэце "Наша Ніва"
Лёлік Ушкін
Цяпер чытаюць
«Шынвізэ — кончаны садыст». Адзін з адыёзных начальнікаў калоніі Бабруйска перабраўся ў Германію28
Каментары