Alaksandr Łukašenka pavinšavaŭ narodnuju artystku Biełarusi Taćcianu Marchiel ź jubilejem.
«Vy nabyli viadomaść jak praniknionaja i talenavitaja aktrysa, tvorčaść jakoj zaŭsiody znachodzić udziačny vodhuk u sercach šmatlikich pakłońnikaŭ. Stvoranyja vami niezabyŭna kranalnyja i emacyjanalnyja vobrazy vyłučajucca hłybokim humanistyčnym źmiestam, samabytnaściu narodnych charaktaraŭ i bahatym unutranym śvietam», — havorycca ŭ vinšavańni.
Alaksandr Łukašenka padkreśliŭ, što ŭkład Taćciany Marchiel u stvareńnie i zachavańnie tradycyj biełaruskaha teatralnaha mastactva — uzor najvyšejšaha słužeńnia nacyjanalnaj kultury.
Taćciana Ryhoraŭna Marchiel naradziłasia ŭ vioscy Špakoŭščyna Smalavickaha rajona. Pracavała ŭ Hrodzienskim i Mahiloŭskim abłasnych dramatyčnych teatrach, z 1970 u Biełaruskim teatry imia Ja. Kołasa, z 1987 u Teatry-studyi kinaakciora, z 1994 u Respublikanskim teatry biełaruskaj dramaturhii. «Być aktorkaj — heta vialikaja praca… i ščaście, kali zakančvajecca vystup, paŭsiul vopleski hledačoŭ, a ty adčuvaješ, što ŭsio syšłosia!» — cytuje Taćcianu Marchiel sajt kultprosvet.by.
-
U Homielskim dramatyčnym teatry — kadravyja čystki. Znoŭ praz «palityku»
-
«Budzie śmiešna i baluča»: «Kupałaŭcy» prezientujuć zaŭtra novy śpiektakl. U hałoŭnych rolach — Manajeŭ, Biełachvościk, Harcujeva
-
«Rašeńnie pryjšło zvonku». Što adbyvajecca ŭ viciebskim teatry, dzie ŭ śpiektakli prahučała «Žyvie Fłandryja!» i pačałasia čarada zvalnieńniaŭ?
Ciapier čytajuć
Fatohraf-ahient z dvuma pašpartami zdymaje biełarusaŭ i ich mierapryjemstvy ŭ Varšavie1
Kamientary