Śviatłana Aleksijevič patłumačyła «Našaj Nivie», što vyrašyła adkryć svajo vydaviectva, tamu što «mužčyny jany paŭsiul, a tvory žančyn vydajucca vielmi mała».
«Kali ja zadumałasia pra heta, pryjšła da vysnovy, što takaja vydavieckaja palityka na siońniašni dzień, z bolšaj achvotaj vydajuć tvory mužčyn. I ja padumała, što kali adkryć admysłovaje žanočaje vydaviectva, heta paŭpłyvaje na ŭpeŭnienaść žančyn-piśmieńnic, na ich žadańnie pisać», — upeŭnienaja Śviatłana Aleksijevič.
Zaduma vydaviectva ŭźnikła kala paŭhoda tamu, pa słovach Aleksijevič, jano pačnie svaju pracu praź niekalki miesiacaŭ. Uznačalić vydaviectva Alena Kazłova (Anka Upała).
«Užo jość pieršyja aŭtary, knihi katorych vyjduć u vydaviectvie. Heta Jeva Viežnaviec (Śviatłana Kurs) i Tania Skarynkina», — padzialiłasia Śviatłana Aleksijevič.
Dla piśmieńnicy Tani Skarynkinaj navina pra toje, što jaje kniha vyjdzie adnoj ź pieršych, stała siurpryzam.
«Havorka pra heta idzie daŭno, ale dla mianie absalutna niečakana, što narešcie vydaviectva zapracuje. Da mianie źviarnułasia Śviatłana Aleksijevič, ale vusnami Aleny Kazłovaj, i prapanavała padrychtavać da vydańnia knihu. Heta budzie zbornikam ese, jakija raniej vychodzili na radyjo «Svaboda» i drukavalisia ŭ roznych časopisach. Nazyvacca zbornik budzie «Rajcentr». Raniej ja prapanavała «Havoryć Smarhoń», ale Śviatłana Aleksijevič zabrakavała hetuju nazvu», — raskazała Tania Skarynkina.
Litva znoŭ začyniła miažu ź Biełaruśsiu — iznoŭ šary z kantrabandaj9
Kamientary