Alaksandr Łukašenka siońnia sustrakajecca sa studentami BDU
«Nichto nie zabaraniaje vam havaryć. Vykazvać mierkavańnie možna, treba abaviazkova. Niedapuščalna pierachodzić rysu zakona. Ścieny ŭniviersiteta — nie miesca dla palityčnych mitynhaŭ», — cytuje słovy Łukašenki Puł pieršaha.
Jon adznačyŭ, što letaś hradus palityzacyi hramadstva dasiahnuŭ najvyšejšaj kropki. Pryčym havorka nie pra toje, chto i dzie za miažoj «padahravaŭ» biełaruskich hramadzian, piša BiełTA.
«Pytańnie ŭ inšym: čamu častka hramadstva, siarod jakoj apynulisia i vy, maładyja biełarusy, dazvoliła siabie padahreć? Čamu my dazvolili ŭnieści ŭ naš ahulny dom — Biełaruś — razład? Nie tolki ŭ krainu, ale navat u siamji», — źviarnuŭ uvahu jon.
«Bo my tak hanarylisia svajoj mudraściu i razborlivaściu, svajoj talerantnaściu, adzinstvam, stabilnaściu. A ŭličvajučy raźvićcio padziej, advažusia vykazać zdahadku, što na temu, kamu vyhadna raźjadnać narod i asłabić Biełaruś, zadumvajucca daloka nie ŭsie», — skazaŭ Łukašenka.
«Suvierenitet — heta nie tolki pytańnie zachavańnia dziaržavy. Heta pytańnie nacyjanalnych ambicyj. Pytańnie vašaha hramadzianskaha statusu, — adznačyŭ palityk. — Ja nikoli nie pavieru, što my vyhadavali pakaleńnie niezaležnych biełarusaŭ, jakija marać, kab ich budučyniu vyznačali zamiežnyja palityki».
Jon dadaŭ, što jaho staŭleńnie da moładzi nie źmienicca ni pry jakich abstavinach, tamu što ŭ im vielmi šmat asabistaha. «Stvarajučy faktyčna z nula suvierennuju Biełaruś, ja, možna skazać, u niejkim sensie vyhadavaŭ i vas», — skazaŭ Łukašenka.
Ciapier čytajuć
«Stajać na svaim, kožny nakolki moža!» Vialikaja hutarka z Natallaj Dulinaj pra hopnikaŭ z HUBAZiKa, Kaleśnikavu i što tam u kaho ŭ kałonii8
Kamientary