Myśli jak «navičok», i zmožaš navučycca čamu chočaš u lubym uzroście

Zachapleńnie amierykanskaha žurnalista Toma Vanderbilta pracesam navučańnia na praciahu ŭsiaho žyćcia pačałosia z zachapleńniaŭ jaho dački: fartepijana, futboł, tchekvando. Na ŭsie hetyja zaniatki Vanderbilt supravadžaŭ dziaŭčynku i, pakul jana navučałasia, jon adkazvaŭ na elektronnyja listy, baviŭ čas u sacsietkach ci hulaŭ u telefonie, pakul nie skončacca zaniatki dački.

Chutka žurnalist uśviadomiŭ kryvadušnaść situacyi. «Ja pierakonvaŭ jaje, jak važna vučycca roznym navykam, ale jana mahła b zapytać i mianie, čamu ja nie vučusia im», — kaža Tom Vanderbilt.

Tamu jon pačaŭ z urokaŭ šachmat, a paśla samastojna na praciahu hoda vučyŭsia śpiavać, malavać, žanhlavać i zajmacca siorfinham. Ad samaha pačatku jon nie płanavaŭ avałodać hetymi navykami prafiesijna ci prademanstravać svajo majsterstva niejkim dasiahnieńniem nakštałt pieramohi ŭ najpapularniejšym šou American Idol.

«Kali my stanovimsia darosłymi, to pačynajem cisnuć na siabie metami», — miarkuje žurnalist. Zamiest hetaha, Tom Vanderbilt pačaŭ zajmacca navučańniem dziela navučańnia i atrymlivać asałodu niepasredna ad pracesu, piša BBC.

Svoj vopyt žurnalist padrabiazna apisvaje ŭ novaj knizie «Pačatkoŭcy», jakaja vyjšła ŭ studzieni, dzie aŭtar padmacoŭvaje svaje mierkavańni navukovymi dokazami nakont nabyćcia novych navykaŭ.

Kali Vanderbilt vyrašyŭ vučycca ŭsiamu zapar, jamu było ŭžo za 40, tamu žurnalist uśviedamlaŭ, što budzie sastupać svajoj dačce ŭ zdolnaści asvojvać novyja navyki.

Dzieci vučacca nadzvyčaj chutka, bo časta pierajmajuć peŭnyja dziejańni biez tłumačeńnia ci apisańnia taho, što im treba zrabić. Adnak paśla 12 hadoŭ čałavieku ŭłaściva hublać hetu zdolnaść chutka zasvojvać infarmacyju takim sposabam.

Adnak nie varta piesimistyčna stavicca da ŭłasnych zdolnaściaŭ. Choć darosłym vučycca nie tak lohka, jak dzieciam, čałaviek vałodaje niejrapłastyčnaściu — zdolnaściu mozhu źmianiacca pad uździejańniem vopytu.

Akramia taho, daśledavańnie Vanderbilta vyjaviła niekatoryja asnoŭnyja pryncypy paśpiachovaha navučańnia.

Pieršy ź ich moža padacca vidavočnym, ale pra jaho časta zabyvajuć: treba vučycca na svaich pamyłkach. Zamiest taho, kab biazdumna paŭtarać adny i tyja ž dziejańni, varta być zasiarodžanym i vučycca analizavać, što vy robicie pravilna, a što nie i jak heta možna vypravić.

Vanderbilt paćviardžaje heta hulnioj u šachmaty. Možna marnavać čas i hulać sotni partyj anłajn, ale heta daść značna mienšy efiekt, čym vyvučeńnie stratehij u šachmatach i pastajannaha analizu pryčyn parazy.

Druhi pryncyp zaklučajecca ŭ pierakanańni, što avałodańnie navykam musić być raznastajnym. Padčas žanhlavańnia, naprykład, varta mianiać pradmiety ci vyšyniu ich padkidvańnia, sprabavać žanhlavać stojačy abo padčas chadźby. Usio heta prymušaje mozh być bolš hnutkim i davać rady niepradbačanym składanaściam.

Taksama Vanderbilt vyjaviŭ, što ludzi vučacca značna chutčej, kali viedajuć, što im treba budzie navučać hetamu navyku inšych. Heta pavialičvaje cikavaść i intares, što pavialičvaje kancentracyju i stymuluje mozh zapaminać chutčej. U Vanderbilta, naprykład, zaŭsiody była mahčymaść navučać nabytym navykam svaju dačku.

Biezumoŭna, karysna nazirać za ekśpiertami, ale taksama jość sens nazirać i za pačatkoŭcami, bo heta prymušaje mozh analizavać, što jany robiać pravilna i niapravilna, a paśla ŭžo sprabavać prymianić hetyja źviestki samomu.

Da taho ž, Vanderbilt raić pačać z čahości, što ź lohkaściu ŭpisvajecca ŭ vaš ład žyćcia. Šmat ludziej pierakananyja, što luby navyk patrabuje bieźlič času, a heta ich pałochaje bolš za ŭsio. Žurnalist adznačaje, što jon staŭ malavać značna lepš, chacia jon usiaho tolki staŭ pryśviačać malavańniu toj čas, jaki raniej pravodziŭ za prahladam televizara.

U toj ža čas niekatoryja mohuć zadacca pytańniem, navošta prykładać namahańni, kali možna pravieści hety čas na kanapie, hartajučy sacsietki.

Adnak Vanderbilt adznačaje pieravahi ŭ asvajeńni luboha navyku, u tym liku doŭhaterminovyja źmieny ŭ mozhu, jakija dazvalajuć paźbiehnuć psichičnych razładaŭ, što prychodziać u staraści.

Žurnalist spasyłajecca na adno daśledavańnie, dzie darosłyja ludzi va ŭzroście ad 58 da 86 hadoŭ vyvučali ispanskuju movu, muzyku, žyvapis i inšyja navyki. U vyniku jany nie tolki dasiahnuli značnaha prahresu ŭ roznych śfierach, ale i pakazali lepšyja vyniki ŭ kahnityŭnych testach, što adpaviadali pakazalnikam ludziej, maładziejšych na 30 hadoŭ.

Karyść zaklučajecca nie ŭ zasiarodžvańni na niečym adnym, a ŭ asvajeńni niekalkich navykaŭ. Niekatoryja mohuć ubačyć u hetym paviarchoŭny padychod, ale daśledavańni pakazvajuć, što «viečnyja pačatkoŭcy» mohuć mieć bolš hnutki rozum, čym majstry adnoj spravy.

Adnak niezaležna ad taho, vučymsia my dla zadavalnieńnia ci imkniomsia pavysić svaje prafiesijnyja navyki, možna skarystacca myśleńniem «pačatkoŭca», dzie niama kančatkovaj mety, ale jość usio, kab vučycca i atrymlivać asałodu ad pracesu.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0