Viaskoŭka vykłała ŭ tyktok pieśniu pra «Biełuju Ruś». Jabaćka aburyłasia, što taja niedastojnaja vykonvać patryjatyčnyja pieśni
Ała — prostaja žančyna z Dokšyckaha rajona, što na Viciebščynie. U tyktoku jana dzielicca budzionnym — jakuju kaśmietyku maje, što z praduktaŭ kupiła.
Časam padpiavaje lubimym pieśniam. I zapisvaje adkazy chejtaram: maŭlaŭ, nie padabajecca, jak ja vyhladžu, nie hladzicie.
U adnym ź videa žančyna padpiavała viadomaj pieśni Anžaliki Ahurbaš «Biełaja Ruś». Niečakana jano sabrała 10 miljonaŭ prahladaŭ.
Siarod tych, chto pabačyŭ rolik, była i jabaćka, jakaja nie vytrymała i zapisała adkaz.
«Mnie jość sprava, bo heta žančyna padpiavaje biełaruskaj pieśni… Heta pieśnia patryjatyčnaja, i jaje śpiavajuć na vialikija dziaržaŭnyja śviaty. A takaja padača hetaj pieśni — heta poŭnaje abiasceńvańnie kultury Biełarusi, bo heta pieśnia pra biełaruski narod»,
— aburyłasia Alena, u akaŭncie jakoj napisana «lublu bulbu i sała» i staić čyrvona-zialony dziaržaŭny ściah.
2 časť
«Ja liču: žyć u maleńkim horadzie, vykładać takoje, nie sačyć za saboj i svaim žyllom — heta nienarmalna», — praciahvaje.
Alena kaža, što joj stała soramna, što žančyna, «majučy taki nieachajny vyhlad» i biesparadak doma, śpiavaje biełaruskuju pieśniu. I dadaje, što niapraŭda, byccam jana zajzdrosić jaje padpisčykam. «Nie chaču, kab mianie nazyvali biełaruski chahi-vahi». Choć Alena i nie chavaje: pryjemna, što paśla hetych videazvarotaŭ padpisčykaŭ u jaje stała bolej.
Na tyktok Ały z Dokšyckaha rajona padpisana bolš za 16 tysiač čałaviek. Žančyna raskazvała svaim padpisčykam, što pa ich paradzie schadziła da stamatołaha i pačuła, što, kab zrabić joj zuby, treba 2 tysiačy rubloŭ — vialikaja dla jaje suma.
Mnohija kamientatary pišuć, što ź cikavaściu sočać za videa hetaj prostaj žančyny z rajona.
Ciapier čytajuć
«Hubazikaŭcy schilajuć Kaleśnikavu da vysyłki, ale jana nie choča»1
Kamientary
Častičnyj sjemnyj protiez stoit vmieniajemych dienieh, jej sovrali!