U Litvie papulacyju zubroŭ pačali adnaŭlać u kancy 1960-ch, kali ŭ Pašylaj (Paniaviežski rajon, kali miažy z Łatvijaj) z Rasii pryvieźli i źmiaścili ŭ śpiecyjalny zahon dvaich zubroŭ.
U 1970 h. ich pryvieźli jašče vosiem. Z 2003 hoda statak staŭ chutka pavialičvacca, tamu žyvioł pačali vypuskać na volu, piša Delfi.lt.
Ciapier u Litvie na voli žyvie kala 250 zubroŭ (u Kiedajniajskim, Krakienaŭskim, Ukmiarhskim i Radziviliškaŭskim rajonach na poŭnačy krainy).
Adnak z-za raźvitoj sielskaj haspadarki ŭ rehijonie zubram stała ciesna, tamu ŭžo 10 hadoŭ tamu pačali dumać ab ich pierasialeńni ŭ Dzukiju (poŭdzień krainy).
Jeŭrasajuz vydzieliŭ hrošy na abstalavańnie zahonaŭ pamiž Marcynkonisam i Ziarvinasam, heta kala samaj miažy ź Biełaruśsiu, ź biełaruskaha boku — Bieršty, Parečča i Zabałać. Novy zubroŭnik užo adkryty i prymaje naviedvalnikaŭ.
Zubry ŭ Kiedajniajskim i Paniaviežskim rajonach nanosiać značny ŭron fiermieram. Na poŭdni Litvy sielskaja haspadarka nie takaja intensiŭnaja, jak u centralnaj častcy.
«Zubry ŭ hetych miaścinach — nie navina, hadoŭ 40 tamu jany prychodzili ź Biełarusi. Ludzi ich bačyli čaściej, akramia taho, u ludziej była haspadarka: śvińni, karovy, aharody — buraki, morkva… A ciapier ničoha niama, sucelnyja łuhi. Zubry niaśmiełyja, u našych lasach užo ciapier na voli žyvie 8-9 zubroŭ, ale palaŭničyja i jehiery ich nie sustrakajuć. Zubry chavajucca, ledź pačujuć ludziej», — skazaŭ starasta Marcynkonisa Vilus Piatraška.
Zubroŭnik u Dzukijskim nacyjanalnym parku raźličany na 20-25 zubroŭ.
Ciapier čytajuć
Biełarus žyvie ŭ domie, jaki pabudavaŭ z sałomy, piasku i hliny. Pry hetym jon — adziny žychar vioski. Jak adčuvańni?7
Kamientary