«Lilit, vy śviatło jaho žyćcia». Ranicaj 1 studzienia minčuk zrabiŭ prapanovu svajoj dziaŭčynie ŭ samalocie «Biełavija» na vyšyni 10 tysiač mietraŭ
Z vydatnaj padziei pačaŭsia novy hod dla adnoj staličnaj pary. Znachodziačysia na vyšyni prykładna 10 000 mietraŭ, minčuk Maksim zrabiŭ prapanovu svajoj dziaŭčynie Lilit. Adbyłosia ŭsio roŭna a 10:00 1 studzienia, piša Onliner.by.
— Dva z pałovaj miesiacy tamu ja kupiŭ piarścionak, — raspaviadaje Maksim. — Prapanovu płanavaŭ zrabić u niezvyčajny čas (na Novy hod) i ŭ niezvyčajnym miescy (samalot vydatna padychodziŭ).
Maładomu čałavieku zastavałasia tolki realizavać zadumanaje. Dla hetaha byli nabytyja kvitki na rejs Minsk — Kazań i ŭžo na miescy praviedzienyja pieramovy z bortpravadnikami «Biełavija».
— Da hetaha my ź Lilit nikoli razam nie padarožničali. Tak jak z šenhienskaj vizaj paŭstali składanaści, vyrašyli palacieć u Rasiju. Razhladali roznyja harady i ŭ vyniku spynilisia na Kazani, u jakoj ja byŭ užo čatyry razy pa pracy. Heta vielmi pryhožy horad, u jakim možna skłaści šyrokuju kulturnuju prahramu: u nas na kožny ź piaci dzion padarožža zapłanavany pa dva—try mierapryjemstvy. Da taho ž tam jość śnieh i maroz — navahodni nastroj zabiaśpiečany.
Pramy rejs ź Minska ŭ Kazań byŭ zapłanavany na 09:35. Usio išło biez nakładak: u patrebny čas pasažyry akazalisia na borcie, samalot uźlacieŭ.
— Paśla taho jak usim razdali napoi i desiert, ja padyšoŭ u chvost samalota i paprasiŭ bortpravadnic dapamahčy mnie. Jany pahadzilisia, za što im vialiki dziakuj. U vyniku atrymałasia zrabić prapanovu a 10:00 na vyšyni 10 tysiač mietraŭ (vyšej abłokaŭ), pad uzychod sonca, — dzielicca svaim ščaściem małady čałaviek.
«Novy hod — novy pačatak. I siońnia ŭ nas asablivy momant. Na borcie hetaha samalota znachodzicca adzin małady čałaviek, jaki choča, kab jaho lubimaja dziaŭčyna stała jaho ščaślivaj žonkaj. Maksim, prašu vas padniacca. Lilit, vy śviatło jaho žyćcia! Jon choča, kab vy viedali, jak mocna jon vas kachaje», — takija słovy prahučali ad ściuardesy.
Uśmieški, apładysmienty, vinšavańni i navat tradycyjnaje «Horka» — nastroj adrazu ŭźlacieŭ va ŭsich, chto znachodziŭsia na borcie.
Ciapier čytajuć
Hamielčuka vyzvalili ad adkaznaści za ŭdzieł u pratestach praz toje, što ŭžo prajšło piać hadoŭ. Heta taki pieršy viadomy vypadak1
Kamientary