«Byŭ upeŭnieny, što ja niedatykalnaja asoba dla rasijan». Pieršaje intervju Jurasia Ziankoviča na svabodzie
Były palitźniavoleny Juraś Ziankovič prachodzić u ZŠA prahramu reabilitacyi, kab adnavicca paśla źniavoleńnia. Jon raskazaŭ «Našaj Nivie», chto zavabiŭ jaho ŭ Maskvu, ci byli harantyi ad Volhi Karač, a taksama raskryŭ tajamnicu — dzie pravioŭ apošnija miesiacy ŭ Biełarusi.
Juraś Ziankovič padčas intervju prapahandystam u hateli «Jeŭropa». Skrynšot: ANT
— Vy sapraŭdy vieryli ŭ toje, što nieznajomyja vam siłaviki hatovyja skinuć Łukašenku i chočuć pastavić mienavita vas na čale Biełarusi? Jak atrymałasia, što vy trapili ŭ hetu dziŭnuju zmovu?
— Pieravarot źbiraŭsia rabić nie ja — mianie paprasiŭ padpałkoŭnik Ivan Žuraŭski, u toj čas aficer Hienieralnaha štaba (jon byŭ ukaranionym u šerahi «zmoŭščykaŭ» siłavikom i asnoŭnym śviedkam pa spravie, jakoha dapytvali ŭ sudzie za začynienymi dźviaryma — NN), padrychtavać płan transfarmacyi krainy i pierachodu da demakratyi. Mienavita stvareńnie hetaha płana było pastaŭlena ŭ vinu mnie, Alaksandru Fiadutu i Ryhoru Kastusiovu. Detali hetaha płana ja apublikuju paźniej. Za sam vajenny pieravarot adkazvaŭ Žuraŭski — heta była jahonaja ideja, a my ŭ vajskovyja płany nie ŭmiešvalisia.
My ž nie idyjoty — my razumieli, što ŭ vajskovych pytańniach nichto z nas nie raźbirajecca.
— Hučali słovy, jakija stali miemam — byccam vy palacieli ŭ Maskvu «pad harantyi Volhi Karač». Ci sapraŭdy heta tak?
— U Maskvu ja lacieŭ dla sustrečy z Žuraŭskim, a taksama dla sustrečy va Usierasijskim fondzie miru. Ja na toj čas udzielničaŭ u kansultacyjach hramadzianskich supolnaściaŭ Rasii i Ukrainy pa pošuku miru na Danbasie.
Volha była ni pry čym: ja byŭ upeŭnieny, što, uličvajučy maju rolu ŭ miratvorčym pracesie na Danbasie, ja — niedatykalnaja asoba dla rasijan.
Tym bolš maje rasijskija partniory paćviardžali heta. A jany dziejničali pa ŭpaŭnavažańni [pres-sakratarki MZS Rasii] Maryi Zacharavaj. Toje, što Pucin u toj čas užo płanavaŭ vajnu, mnie navat u kašmarnym śnie nie mahło pryjści ŭ hałavu. A akazałasia, što mir jamu ŭžo nie byŭ patrebny, jak i ludzi, jakija sprabavali toj mir šukać.
— Vy pajšli na ździełku sa śledstvam, ale ŭ vyniku atrymali stolki ž, kolki i astatnija. Ci nie škadujecie, što abrali takuju stratehiju?
— Pajści na ździełku mianie doŭha ŭhavorvali śledčyja. Ja razumieŭ, što jana, chutčej za ŭsio, ničoha nie daść. Ale i zhubić ja ničoha nie moh: abo vyjhravaŭ, abo zastavaŭsia pry svaich. Tamu ja jaje padpisaŭ užo ŭ samym kancy śledstva.
Cikava, što ja na sudzie vinu pryznaŭ całkam, Fiaduta — častkova, Kastusioŭ nie pryznaŭ zusim, a atrymali my ŭsie adnolkava.
To bok pryznańnie-niepryznańnie ŭvohule ni na što nie ŭpłyvała.
— Jakimi byli vašy apošnija miesiacy ŭ Biełarusi? Vy ž byli ŭžo nie ŭ SIZA? A dzie, u hateli?
— Sioleta z 3 studzienia da 30 krasavika ja znachodziŭsia ŭ «amierykancy», kamiera №4. Inšaja sprava, što maje susiedzi pa kamiery ŭsie atrymlivali vielmi dobryja pieradačy. KDB adkormlivaŭ mianie (heta lohka čytałasia ŭsimi) za košt inšych viaźniaŭ.
Ja nie atrymlivaŭ pieradač z 2023 hoda. Pieršy i apošni list pa pošcie ja atrymaŭ u žniŭni 2021 hoda. A telefonnych zvankoŭ mnie nie dali nivodnaha za ŭvieś čas.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary