У Навагрудскім касцёле блаславілі мемарыяльную шыльду ў памяць мясцовай манашкі-стыгматкі
21—22 лістапада ў парафіі святога Арханёла Міхала ў Навагрудку прайшло пасяджэнне Канферэнцыі каталіцкіх біскупаў Беларусі.
У ім узялі ўдзел біскуп Віцебскі Алег Буткевіч, мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Юзаф Станеўскі, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, дапаможны біскуп Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрый Касабуцкі, біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка, арцыбіскуп эмерыт Тадэвуш Кандрусевіч, піша catholic.by.
На пасяджэнні таксама прысутнічалі апостальскі нунцый Антэ Ёзіч, сакратар Апостальскай нунцыятуры ў Мінску ксёндз Кшыштаф Сарока і апостальскі адміністратар для католікаў візантыйскага абраду ў Беларусі архімандрыт Сяргей Гаек.
Пробашч парафіі ксёндз Юрый Жагарын прывітаў усіх прысутных, асабліва іерархаў, і звярнуўся да біскупаў з просьбай блаславіць мемарыяльную шыльду, прысвечаную двум славутым людзям з навагрудскай зямлі: біскупу Зыгмунту Лазінскаму i сястры Вандзе Банішэўскай.
Зыгмунт Лазінскі нарадзіўся ў 1870 г. у вёсцы Барацін каля Карэлічаў. Будучы першы біскуп Пінскай дыяцэзіі правёў у гэтай вёсцы толькі першыя дзесяць гадоў жыцця, бо ў 1880 годзе сям’я Лазінскіх пераехала ў маёнтак Чэрнік каля Мінска-Мазавецкага (Польшча), але малая радзіма назаўсёды засталася ў яго сэрцы.
Ванда Банішэўская нарадзілася ў 1907 годзе ў вёсцы Каменка каля Навагрудка. Яна жыла там разам з бацькамі, братамі і сёстрамі, пакуль не ўступіла ў Кангрэгацыю Сясцёр ад анёлаў у Вільні.
У 1934 годзе, у Вялікі чацвер, яна атрымала стыгматы — незагойныя раны на руках, ступнях, галаве, правым баку і тулаве, ды раны ад бічавання. Раны з'яўляліся пераважна па абедзе ў чацвяргі ды пятніцы, а найбольш падчас Вялікага посту і падчас Вялікага тыдня. Паводле згадак сведкаў, мела дар прароцтва і аздараўлення. У 1944 годзе Ванда Банішэўская першы раз трапіла ў прытулак для невылечна хворых.
У паваенны час сёстры-манахіні хавалі ў Прыцюнах пад Вільняй розных ксяндзоў і манахаў. 11 красавіка 1950 года ўсе яны былі арыштаваныя і абвінавачаныя ў прыналежнасці да нелегальнага таемнага ордэна і ўкрыванні агента Ватыкана. Большую частку дасудовага зняволення Ванда Банішэўская правяла ў турэмным шпіталі на Лукішках у Вільні. 10 лютага 1951 года ёй прысудзілі 10 гадоў зняволення. Вырак адбывала ў Верхняўральску. За малітвы трапляла ў карцар, шмат хварэла, у зняволенні зноў праяўляліся стыгматы, але савецкія дактары не маглі даць ім рады.
22 жніўня 1956 Ванду Банішэўскую вызвалілі, яна выехала ў камуністычную Польшчу, дзе таксама трапіла ў псіхіятрычны шпіталь.
У 1960-я перанесла аперацыю па выдаленні пухліны мозгу. У 1980-я яе збіў аўтамабіль, пасля чаго да канца жыцця яна не магла нармальна хадзіць. Памерла 2 студзеня 2003 года.
У 2008 годзе ў Польшчы пра жыццё Ванды Банішэўскай быў зняты тэлевізійны спектакль «Стыгматычка». У 2020 годзе Ватыкан не пабачыў перашкодаў да беатыфікацыі (папярэднічае абвяшчэнню святой).
Каментары