Ціханоўская: Максім Знак заўсёды здзіўляў здольнасцю аб’ядноўваць у сабе мяккасць з нязломнасцю характару
Нацыянальная лідарка Беларусі напісала зварот да дня народзінаў Максіма Знака, які ўжо амаль чатыры гады знаходзіцца за кратамі.
«4 верасня — Дзень народзінаў Максіма Знака. І ён зноў адзначае яго не разам з сям’ёй і роднымі, і не за святочным сталом з сябрамі і гітарай, а ў бесчалавечных умовах турмы.
Максім заўсёды здзіўляў мяне здольнасцю аб’ядноўваць у сабе мяккасць і душэўнасць з нязломнасцю характару і ўнутранай сілай. Ён здольны слухаць і спачуваць, і пры гэтым заставацца цвёрдым і прынцыповым. Падчас сумеснай працы ў яго словах я чула непахіснасць і глыбокую ўпэўненасць у правільнасці абранага шляху», — кажа Святлана Ціханоўская.
Ведаеце, Максім — таленавіты музыка з адданым Беларусі сэрцам. І ў 2020 годзе ён напісаў песню, у якой гучаць словы:
- «Быць сабою. Што можа быць прасцей?
- Жыць з любоўю і павагай да людзей
- Болей не хлусіць, не баяцца
- Ніколі! Ніколі! Ніколі!
- Болей ніколі не пазбаўляцца
- Годнасці ды волі!»
Кожны дзень, нават за кратамі, ён прытрымліваецца гэтых правілаў жыцця. Я не ведаю, ці ўбачыць ён хоць адзін ліст, ці ўсе іх падзяруць у яго на вачах, як робяць з карэспандэнцыяй Машы Калеснікавай. Але нягледзячы на жорсткасць турэмных цэнзараў і імавернасць таго, што вашыя словы не прачытаюць — працягвайце пісаць нашым палітвязням. Гэта тая адчувальная падтрымка, якая не дае забыцца пра тое, што на волі іх вельмі чакаюць».
***
Максім Знак быў юрыстам штаба Віктара Бабарыкі ўлетку 2020 года. Яго затрымалі 8 верасня 2020 года ў штабе, а праз год асудзілі на 10 гадоў калоніі. Разам з ім судзілі і Марыю Калеснікаву.
Пакаранне Знак адбывае ў наваполацкай калоніі. Ужо больш за паўтара года пра яго таксама няма навін.
Цяпер чытаюць
Як сёння жывуць Кузнечыкі, якія амаль два гады хаваліся ў пасольстве Швецыі, каб не трапіць у кіпцюры сілавікоў?2
Каментары
па-людздску шкада
але..
палітыка так безадказна не робіцца
(ўзгд танцы калеснікавай са знакам дзеля фота для..)
"пацалаваўся" з адвакацішкай 5 рэгіён, які несся ў мінск...
мясцовае ДАІ (а яны ж сваіх ведаюць) спытала - чаму не змаглі разысціся палюбоўна? закон дазваляў. муж так і прапаноўваў таму адвакацішке. але той рашыў пайсці тыпу на прынцып і дайсці да вярхоўнага суда... а там як раз прынялі нейкі недазакон наконт страхоўкі... ну і гэты сельскі недаадвакат рашыў скарыстацца гэтым... даслаў "пісьмо шчасця", быццам бы мы яму нешта яшчэ вінны... сам гэты сялянскі адвакацішка нічога рабіць па юрыдычнай частцы не хацеў... навошта? калі за яго папрацуюць іншыя... правільна? хітрая сялянская душа...
а мужу давялося паміж сваёй працы вывучаць законы і адстойваць свае правы ў судзе. трапаць і без таго патрапаныя нервы
пытанне - навошта такі "адвакат"? у яго ж нуль кваліфікацыі