На Віцебшчыне пенсіянеркі паставілі мемарыял уласнай вёсцы на могілках — канцэпт ацанілі не ўсе
Пенсіянеркі Марыя і Святлана нарадзіліся ў вёсцы Жарнеўка, што ў Дубровенскім раёне Віцебскай вобласці. Цяпер яна, як і многія іншыя вёскі, што квітнелі ў мінуўшчыне, трапіла ў лік паміраючых. Жанчыны вырашылі ўшанаваць памяць пра родны кут, і ўсталявалі мемарыяльную дошку ў яго гонар — на могілках.
«У вёсцы ўжо ніхто не пражывае, і мы занеслі з Марыяй Сідараўнай усе дамы і імёны-прозвішчы жыхароў, хто тут пражываў. Паказалі дарогу, дзе была пачатковая школа. Дарогу на Ляхаўку, Красуліна», — расказвае Святлана Мухіна ў тыктоку.
Жарневка-малая родина.
Таксама на мемарыяле адзначаныя месцы, дзе стаялі калодзежы, ферма, на мапе паказаны і шлях да могілак.
Уласна на іх і паставілі мемарыяльную дошку.
«Хацела ля студні зрабіць у вёсцы, але дзяўчаты сказалі, лепей мы зробім на могілках: там, можа, перааруць зямлю. А тут людзі, хто прыязджае на могілкі, заўсёды пабачаць».
Помнік зрабілі па-руску.
Дадаткова жанчыны плануюць размясціць побач дзве шыльды — адну з гісторыяй стварэння вёскі, другую — з тымі, хто за яе змагаўся:
«Так мы шануем памяць продкаў і сваю малую радзіму».
Праўда, далёка не ўсе ацанілі падобны спосаб увекавечвання памяці:
«Жахліва, помнік сялу на могілках»; «Без магiльнай плiты гэты помнiк выглядаў бы не так жудасна»; «Усіх жыхароў пахавалі», — крытыкуюць каментатары.
Многія пісалі, што было б лепш паставіць помнік ля студні, а не на могілках.
«Памянеце тых, каго забралі ў ГУЛАГ і расстралялі НКВД?» — задаецца пытаннем адзін з карыстальнікаў. «У нас у вёсцы не было здраднікаў і шасцёрак, таму ГУЛАГ і НКВД не пра Жарнеўку! А колькі сем'яў забралі ў Германію — напішам на шыльдзе», — адсякае аўтарка праекта.
Людзі таксама задаюцца пытаннем, ці быў узгоднены праект з уладамі: ці законна ўсталёўваць такія помнікі самавольна.
Але вялікая частка каментатараў падтрымала патрыятычны імпэт жанчын:
«Якія малайцы! У маёй роднай вобласці такія неабыякавыя жанчыны — гонар бярэ!»; «Нізкі паклон вам»; «Шкада, што гэтым займаюцца не тыя, хто мусіць займацца»; «Клас, трэба такое ў кожнай вёсцы».
Цяпер чытаюць
Лосік расказаў, як Бабарыку катавалі ў наваполацкай калоніі26
Лосік расказаў, як Бабарыку катавалі ў наваполацкай калоніі
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х1010
«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х10
Сумленне, каханне, колы пекла і галівудскі фінал. У сям’і будаўніка і бібліятэкаркі з Пружанскага раёна Ігара і Юліі Лаптановічаў арыштавалі спачатку яго, пасля — яе, а пасля і бабулю44
Каментары
Тыя, хто памятае сваіх продкаў,вартыя быць народам.
Тыя, хто памятае сваіх продкаў,вартыя быць народам.