«Мы працуем, каб вызваленні сталі сістэмнымі, а не спарадычнымі». Вячорка адказаў Краўцову
«Мужа выпусцілі, астатнія няхай пасядзяць!» — так сакратар Каардынацыйнай рады і адзін з кіраўнікоў штаба Віктара Бабарыкі Іван Краўцоў адрэагаваў на заявы Ціханоўскай і патлумачыў, што яе словы выглядаюць для яго крывадушнымі. Франак Вячорка, старэйшы дарадца Ціханоўскай у адказ распавёў пра пазіцыю Офіса.
«Наша пазіцыя па вызваленні палітвязняў застаецца нязменнай. Мы павінны працягваць і стымуляваць гэты працэс, і выкарыстоўваць наяўныя інструменты. Ціск у камбінацыі з дыпламатычнымі намаганнямі — працуюць. І мы застаёмся ў камунікацыі з амерыканскімі і еўрапейскімі партнёрамі, каб вызваленні не былі спарадычнымі, а сталі сістэмнымі — і ў выніку на волю выйшлі ўсе. Вызваленне палітвязняў і спыненне рэпрэсій — гэты першы крок да пачатку нацыянальнага дыялогу», — напісаў Вячорка.
Ён распавёў, што кантэкст размовы Святланы Ціханоўскай з Politico тычыўся вызвалення Сяргея — і ці не прыйшоў час здымаць санкцыі?
І адказ Святланы Ціханоўскай, паводле яго слоў, быў выразны і ясны — гэтага недастаткова.
«Пакуль рэпрэсіі працягваюццца, больш за тысячу людзей у турмах — НЕЛЬГА спыняць ціску. Вядома, рэжым спрабуе прадаць вызваленне Ціханоўскага як лібералізацыю, а лукашэнкаўскія дыпламаты расказваюць, што рэпрэсіі ўжо спыніліся ад сакавіка. Мы з вамі ведаем, што гэта няпраўда. Нам трэба быць прынцыповымі і паслядоўнымі», — піша Вячорка.
На яго меркаванне, ціск — гэта якраз тое, што прымушае рэжым рабіць саступкі.
Акрамя таго, важна, каб людзі, якіх вызваляюць, былі адноўленыя ў правах і мелі права выбару — застацца ці выехаць.
«Інакш — гэта не вызваленне, а прымусовая дэпартацыя. Гэта пытанне прынцыповае, у тым ліку для саміх палітвязняў, як напрыклад Анджэй Пачобут. І мы павінны гэта ўлічваць», — кажа ён.
Вячорка дадае, што ў нас сапраўды, дзякуючы ЗША, адкрылася акно магчымасцяў.
«І нашая задача — каб працэс вызваленняў працягваўся, і як можна больш, а ў выніку ўсе выйшлі на волю», — даводзіць ён.
Цяпер чытаюць
Ваяр з Беларускага добраахвотніцкага корпуса: Я жыў у ружовай бурбалцы2
Каментары