Трэці ў гісторыі фільм на ўдмурцкай мове: поўная гумару і эратызму камедыя.
Перамога ўдмурцкіх бабуль на адборы на расійскае «Еўрабачанне» прыцягнула ўвагу да ўдмуртаў. Гэта малы народ, што жыве перад Уралам. Аказаўшыся ў расейскім атачэнні, удмурты трымаюцца за сваю мову і адметнасць. Не толькі буранаўскія бабулі, але і моладзь.
Гэта была ідэя «ўдмурцкай тусоўкі» — зняць рамантычную камедыю на сваёй мове.
У рэалізацыі дапамог польскі рэжысёр Пётр Палган. Палякі і прафінансавалі. Так паўстаў фільм
Фільм гэты зняты ў стылістыцы «наіўнага мастацтва».Ігра актораў аматарская, мантаж, касцюмы, грым мінімалісцкі, нават краявіды не падбіраліся асабліва — бюджэт не даваў разагнацца ў пераездах.
Але фільм поўны лёгкага гумару і (таксама лёгкага) эратызму.
У стужцы шмат песень: як традыцыйных, так і сучасных.
Фільм глядзіцца. Народ і яго культура бачацца ў ім. А палітычны мэсыдж карціны даволі смелы.
Сюжэт карціны такі: Максім з вёсачкі Гондыргурт закахаўся ў маладую спявачку Вікторыю Ядыгараву, песні якой пачуў па радыё.У горадзе на ўдмурцкай вечарыне ён, нарэшце, сустракае ўдмурцкую зорку, але тут жа губляе надзею на знаёмства — сталічную прыгажуню звозіць кавалер на крутой іншамарцы. Сястра і дзядуля Максіма сур’ёзна азадачаныя тым, як выратаваць Максіма ад дэпрэсіі. З дапамогай Мітрэя, які нядаўна вярнуўся з войска, яны адпраўляюцца да прадзюсара Вікі — удмурцкага хіпстара Роберта. І вось
воляй лёсу амбіцыйная зорка і яе піяршчык з’яўляюцца ў вёсцы, дзе іх чакае мноства сюрпрызаў…
Не выпадкова, што фільм зняў польскі рэжысёр. Малыя нацыі Цэнтральнай Еўропы спагадаюць і дапамагаюць малым народам Расіі — як і беларусам, зрэшты.
Удмуртаў 600 тысяч. Іх лёс — тыповая доля каланізаваных народаў.Яшчэ ў 1926 годзе яны складалі 52% насельніцтва Удмуртыі. У 1939 годзе — ужо толькі 39%. Сталін абраў Прыўралле ў якасці цэнтра абароннай прасысловасці.
На сёння ўдмуртаў ва Удмуртыі — 28%. Але ў нацыянальным парламенце дэпутатаў-удмуртаў толькі 11%.Агромністыя прыродныя багацці рэгіёна патроху вычэрпваюцца. Нафты на сёння здабываецца каля 10 мільёнаў тон за год, але ўсе радовішчы ўжо на фінальнай стадыі распрацоўкі.
Удмуртыя — тыповая глыбінная Расія, якой мы не ведаем.
Удмурты захоўваюць большасць у вёсках.Цікава, што моладзь шукае новыя спосабы змагання за нацыянальную ідэнтычнасць: інтэрнэт, новая музыка. Не толькі «Брангуртысь песанаёс», але і юныя артысты разумеюць: выйсце — у пазітыве. І ва ўпартым дзяржанні за сваё.
Дарэчы, ваУдмурцкая мова ў«Узы-боры» месцамі выкарыстоўваеццаўдмурцка-расейская трасянка.
Фільм можна паглядзець у высокай якасці анлайн.
А вось фільм уЮ-Тубе з расейскімі субтытрамі:
Спампаваць кіно можна тутака.
Каментары