Весткі зь Літвы
Беларускі-прастытуткі
Віленскія паліцыянты выказваюцца за легалізацыю прастытуцыі. Маўляў, ад забаронаў і штрафаў нічога не зьмяняецца. Караюць дзеўку на 300—500 літаў ($75—125), а ў той дзённы даход $1000. Ну дык што? «Рэцыдывістак» затрымліваюць, яны да 30-ці сутак адседжваюць, а толку ўсё адно няма. Дарэчы, спаміж затрыманых замежніц першае месца трымаюць беларускі — 10% ад усіх паненак, якія патрапілі ў кутузку за гэтае дзела. Наймалодшай зямлячцы 17 гадоў, яе дэпартуюць дахаты, а найстарэйшай — 38, і яе не дэпартуюць, бо яна ў Літве знаходзіцца легальна. Што да астатніх, дык спаміж іх пераважаюць літоўкі, але не вільнянкі, а прыежджыя зь іншых раёнаў Літвы.
Пра дзяржаўную тэлевізію
Літоўская дзяржаўная радыётэлевізійная кампанія апынулася на мяжы банкруцтва. Даўгі складаюць 7 млн. літаў ($1750 тыс.). Начальнік тэлевізіі спадар Ільгініс прасіў гэтыя грошы ва ўрада, каб дапамог. А там спачатку сказалі, што хай выкручваюцца за кошт унутраных рэзэрваў, а пасьля сказалі — дайце плян рэфармаваньня, каб больш у даўгі ня ўлазілі, тады дапаможам. Спадар Ільгініс такога пляну не прыдумаў і падаў у адстаўку.
Цяпер кожнаму ясна, што грошы ўрад знойдзе, трэба было толькі замяніць кіраўніка на больш эканомнага і здольнага. Праўда, і магчымасьці банкруцтва ніхто не адмаўляў. Гэта ж у нас тэлевізія адна, дый тая — не тэлевізія, а рупар Лукашэнкі. А ў Літве адных незалежных тэлевізіяў шэсьць, прычым тутэйшаму кіраўніку ніякі рупар не патрэбны. Калі ўсе ўсё ведаюць, немагчыма людзей дурыць. Дый патрэбы ў гэтым няма.
С.Х.
Каментары