Архіў

Сяргей Балахонаў. Не хвалюйся, маці, за сына

№ 6 (163), 7 — 14 лютага 2000 г.


 

дзёньнік ваеннаабавязанага

 

Не хвалюйся, маці, за сына

 

Ня верылася, што пачуцьці насамрэч абвострацца так, як гэта ўласьціва для канца веку. Людзі, адыходзячы ад адзначэньня навагодніх і постнавагодніх сьвятаў, прысьвяткаў ды псэўдасьвятаў, патрапілі ў сьвет дэнамінаваных грошай. На мільёны лічыць было вой як лёгка, а на тысячы, дык ніяк разабрацца ня могуць. Едзеш у тралейбусе, а нейкі мужычок пытае: «Малады чалавек, ня скажаце, 5х6=30 чы па-іншаму?» Ну, вядома ж. Пачынае нешта лічыць ужо без маёй дапамогі.

Шлындаю апошнія дзянькі на цывілі па крамах-магазынах у пошуках прыстойнай збольшага кілбаскі ды сякой-такой гарэлкі. Слухаю народ. Цэнтральны гомельскі ўнівэрсам — набываю тую самую кілбасу. Раптам аддзел ахінаецца крыкам якойсьці бабкі: «Аб’ядзяняйцеся ўсе западныя рэспублікі супроціў жыдоў! Аддайце мне майго жывога сына, якога морыць голадам жонка-жыдоўка ў 17-м мікрараёне! Ня верце царкве, бо там сядзяць жыды!» Памітынгаваўшы без завадаў хвілін 7, старая пайшла рабіць тое ж у іншым аддзеле. Вот уж дземакрація, меджду протчым. Справа ня ў жыдох, а ў глуздох.

Глёбус у «Новым Дамавікамэроне» пісаў пра мужыка, што прымерз да русалкі. Ага, дзядзька, тутака прыляпляесься безь нічога ніякага адразу да некалькіх земнаходных кабетак, што ўвесь арганізмус разам з душою заходзіцца ад экзыстэнцыйнай роспачы. Няма фатальнасьці, ё войска, куды шыбую, удакон заблытаны ў думках і сэнтымэнтах. Яны такія розныя. Кажуць, што чакацьмуць. Разьбяромся, таварышч. Але ж, бліны-ладачкі, як спамінаць іхныя вусны пад крыкі якіх сяржантаў ці старшын?!! Ня ведаю... А стары настаўнік расейскай літаратуры чамусь нагадвае, што «злой чечен точит нож». Унутры паўнюткая Чачэнія.

Войска. Яно не было цягам доўгага часу актуаліяй для маіх мазгоў. Турбавала паўсядзёншчына, руская дзяўчына, Белае Балота, падрыхтовіны да гістарычнай канфэрэнцыі. А цяперака, што завецца: ку-ку, mein lieber Frеund! Клясе ў трэцяй разьвязвалі задачку: «Колькі вам будзе гадоў у 2000-м годзе?» Дзіцячае сэрцайка зьнібела ад подумаў аб тым далёкім канцы веку, мярэсьцілася нешта страшнаватае. Сёньня, наконадні адпраўкі ва ўзброеныя сілы, больш за ўсё страшна выпасьці зь беларускага кантэксту. Галава ня цяміць, як гэта можна жыць без рэгулярнага чытаньня «Нашай Нівы», «ARCHE», «Спадчыны»... Служу Рэспубліцы Беларусь, халера ясная. А насамрэч: «No pasaran», як кажуць улюбёныя нашымі бацькамі жанчыны з водарам кавы. Не хвалюйся, маці, за сына. Я прашу.

Сяргей Балахонаў


Каментары

Цяпер чытаюць

Дык усё ж ці бяспечны Telegram і для якіх мэтаў бяспечны? Вось што ясна на сёння19

Дык усё ж ці бяспечны Telegram і для якіх мэтаў бяспечны? Вось што ясна на сёння

Усе навіны →
Усе навіны

Маркелаў, Нагорная і Гудзілін адкрываюць у Вільні прастору з лазняй6

Мядзінскі хоча адправіць генсаку НАТА падручнік гісторыі, каб даказаць, што «Украіны ў XII стагоддзі не было»15

У Эстоніі супрацоўніцу «Расіі сегодня» асудзілі на шэсць гадоў за дзяржздраду2

Яшчэ адно вялікае скарачэнне ў беларускім геймдэве2

Больш за 50 еўра за 180 км дарогі. Чаму растуць цэны на аўтобусныя квіткі з Менску ў Вільню12

Не ігнаруйце гэтыя змены скуры — яны могуць сведчыць пра пачатак дыябету6

Пасол Венгрыі па-майстэрску сыграла на аргане ў касцёле ў Магілёве3

Прэзідэнт Сербіі Вучыч упершыню з пачатку вайны наведаe Украіну1

Аўтобус з 22 пасажырамі, мікрааўтобус і легкавы аўтамабіль патрапілі ў ДТЗ на трасе М-1 у Баранавіцкім раёне. Ёсць загінулы1

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Дык усё ж ці бяспечны Telegram і для якіх мэтаў бяспечны? Вось што ясна на сёння19

Дык усё ж ці бяспечны Telegram і для якіх мэтаў бяспечны? Вось што ясна на сёння

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць