«Kab hubiernatar spacieŭ». Što Łukašenka patrabuje ad svaich pamočnikaŭ u rehijonach
Alaksandr Łukašenka čakaje ad pamočnikaŭ – inśpiektaraŭ u rehijonach — «aktyŭnych dziejańniaŭ i pryncypovaj acenki situacyi na miescach». Pra heta jon zajaviŭ na naradzie z kiraŭnictvam svajoj Administracyi.
Łukašenka hetym razam zadumaŭsia, čym zaniacca jahonym pamočnikam u abłaściach. Jon daručyŭ dapracavać ich funkcyjanalnyja abaviazki, kab «uzmacnić na ich nahruzku».
«Ja ad vas i patrabuju — dajcie vynik. Dziejničajcie tam. Ale nie zduru: voś pryjšoŭ ja. Tam jość hubiernatar, tak. Ale ty svaimi mietadami pavinien prajścisia tak, kab hubiernatar spacieŭ paśla vašaha naviedvańnia taho ci inšaha miesca», — skazaŭ Łukašenka.
«Alaksandr Łukašenka, abapirajučysia na ŭłasnyja ŭspaminy, pryvioŭ u prykład toje, jak była vybudavana rabota inśpiektaraŭ pa abłaściach u savieckija časy. Kali pryjazdžała takaja słužbovaja asoba, to «ŭsie na vušach chadzili» i «rajon byŭ na asablivym stanoviščy». Ale i byŭ vynik. I zaraz kiraŭnik dziaržavy aryjentuje svaich pamahatych u rehijonach dziejničać bolš pryncypova», — piša Biełta.
Pavodle słoŭ Łukašenki, časta byvaje tak, što «čałaviek byccam by pracuje, a na samaj spravie adsiedžvajecca, čakaje pryznačeńnia na novuju pasadu». «Hetaha być nie pavinna. Heta hańba», — kaža Łukašenka.
«Vy pavinny być pahružany ŭ žyćcio rehijonu. Vy pavinny viedać kožny kutok rehijonu i patrabavać, patrabavać, patrabavać», — skazaŭ Łukašenka, havoračy pra abaviazki pamočnikaŭ.
Ad ich jon čakaje padrabiaznaj infarmacyi pra rehijon. «Ja pavinien nie prosta viedać, što, dzie, kali i čamu adbyvajecca, a bačyć usio vašymi vačyma — što tam na miescy i jak žyvuć našy ludzi na miescach», — zajaviŭ jon.
Jon dadaŭ, što słužbovyja asoby z centralnych orhanaŭ ułady nie asabliva imknucca pasprabavać prajavić siabie na miescach, u rehijonach, dzie «treba vyrašać realnyja, ziamnyja zadačy, a nie tolki tearetyzavać».
«Nichto z Administracyi, z centralnaha aparata ŭrada asabliva nie irvanuŭ uniz», — skazaŭ Łukašenka.
Chacia, naprykład, zhadaŭ jon, u savieckija časy takaja praktyka isnavała, i dla instruktara CK Kampartyi było ŭznaharodaj, kali jaho nakiroŭvali papracavać staršyniom vykankamu.
«Kolki ŭ nas z centra pajechali i pakazali svoj spryt?» — zadaŭ jon prysutnym pytańnie.
Ciapier čytajuć
«Razahnać darmajedaŭ! Addać ludziam ziamlu!» Traktaryst z Chojnikaŭ, jaki ciapier žyvie ŭ Łatvii, paraŭnaŭ sielskuju haspadarku tam i ŭ nas13
Kamientary