У 150 прадпрымальнікаў забіраюць будынак ГЦ «Галерэя»

Укладзеныя ў будаўніцтва будынка грошы абясцэніліся, інвестар — амаль банкрут, а дзяржава гатова адабраць гатовы аб'ект.

Сітуацыя вакол новага гандлёвага цэнтра «Галерэя» (таксама вядомы як «Імпульс-2») абвастраецца: пасля года з паловай блуканняў па кабінетах людзі атрымалі канчатковы адказ ад новага міністра прамысловасці: праз тыдзень справа будзе перададзена ў суд, а значыць, ні гандлёвых плошчаў, ні сваіх грошай прадпрымальнікі хутчэй за ўсё ўжо не ўбачаць. Пра гэта charter97.org распавёў адзін з пацярпелых Улад.

— Учора ў нас была сустрэча з міністрам прамысловасці Віталём Воўкам. І калі да гэтага была сустрэча з кіраўніком Дзяржаўнага камітэта па маёмасці Яўгенам Капчаном, дзе вялася гаворка пра тое, каб унесці дольшчыкаў ў інвестыцыйны дагавор трэцім бокам, то зараз міністр прамысловасці агучыў, што ён гэтага рабіць не будзе, і ў выніку ўся наша размова звялася да таго, што ў міністэрстве сказалі, што яны будуць падаваць у суд на скасаванне інвестыцыйнага дагавора.

— Што гэта будзе значыць для вас на практыцы?

— На дадзены момант усе нашы укладзеныя 5-10 гадоў таму грашовыя сродкі ўжо цалкам абясцэніліся. Гэта значыць вяртанне грошай тут проста непрымальнае. Да сённяшняга моманту мы маглі патрабаваць выканання нашага дагавора, то бок, перадачы нам гандлёвых месцаў. У сувязі з тым, што інвестыцыйны дагавор будзе скасаваны, сітуацыя вяртаецца ў 2005 год. Гэта значыць, увесь будынак застаецца ў завода МВАВТ, а нашаму інвестару «Фарт-Плюс» вяртаюцца сродкі. Якія сродкі? У якой валюце? Атрымліваецца, мы наогул нічога не атрымаем, таму што гэта настолькі доўгая і заблытаная схема. Спачатку завод павінен забраць будынак, прадаць яго, потым гэтыя грошы ад інвестара павінны паступіць у бюджэт, з бюджэту яны павінны паступіць на рахунак нашага інвестара — калі да гэтага моманту наш інвестар наогул будзе існаваць, у чым мы вельмі сумняваемся — і толькі потым інвестар пачне пагашаць усе свае запазычанасці: перад намі, перад банкам і перад сваімі астатнімі крэдыторамі.

— Гэта значыць, вас кінулі?

— Гэта калі казаць мякка. Такога нават слова няма, каб апісаць, што з намі зрабілі. Мы прыйшлі на апошнюю сустрэчу і сутыкнуліся з тым, што міністр прамысловасці нам пачынае задаваць дзіўныя пытанні: маўляў, з кім у нас дамовы — з «Фарт-Плюсам» або з заводам? Гэта значыць ён першапачаткова бярэ — і адсоўвае нас у іншы бок, маўляў, вы тут наогул ніхто, з вамі размовы не будзе ніякай, вядзіце інвестара. Інвестар наш туды не ідзе. Атрымліваецца, што мы не проста ў замкнёнай прасторы, а мы паміж молатам і кавадлам. Наш інвестар не можа наладзіць супрацоўніцтва з заводам, а завод наладжваць з намі супрацоўніцтва нават не думае. Учора было дакладна сказана: падавайце ў суд. На гэта дадзены тыдзень. Калі інвестар не пачынае плаціць грошы на аднаўленне дакументацыі, то яны ідуць і падаюць пазоў аб скасаванні інвестыцыйнага дагавора.

— Якімі метадамі вы збіраецеся змагацца?

— Мы тры разы запісвалі звароты да Лукашэнкі. Тры разы! Ёсць думка запісаць чацвёрты. Але калі тры папярэднія проста прайшлі марна… І з кожным зваротам мы складалі дакумент, заяву на імя Лукашэнкі з просьбай дапамагчы і ўмяшацца. Кожную заяву падпісвае больш за сто чалавек. Мы іх адпраўляем у Адміністрацыю. І ўсе гэтыя заявы у момант, без разгляду адпраўляюцца ў камітэт Дзяржкаммаёмасці.

— Дык можа, Лукашэнка даўно ў курсе, і яго гэта абсалютна задавальняе?

— Застаецца надзея, што гэта не так. Я веру ў тое, што ён не ў курсе канкрэтна пра нас, а толькі пра сітуацыю ў цэлым. Як я разумею, ёсць рашэнне Лукашэнкі аб рэалізацыі ўсяго квартала ў цэлым, і гэтыя падначаленыя хочуць ад нас неяк па-хуткаму пазбавіцца, каб выканаць гэтае рашэнне. Я думаю, ён не можа быць у курсе і так з намі абыходзіцца. Ну ўявіце: 150 чалавек фактычна і практычна купілі будынак — ёсць квітанцыі, дамовы, усё зроблена абсалютна законна! Усе грошы паступілі на рахункі фірмы.

— Будынак жа ваш ужо гатовы. Што перашкаджае аддаць яго вам у карыстанне?

— Ён афіцыйна не здадзены. Але парадокс у тым, што ён ёсць! Будынак існуе. Але калі мы сядзелі ў кабінеце міністра, там жа сядзела чалавек 10 з яго «світы» — мы спрабавалі ім даказаць, што будынак ёсць, а яны не верылі! Уяўляеце? Міністр прамысловасці мне кажа: дык будынка няма! На што мы яму: няма тэхпашпарта — няма і будынка? Ён — ну, так. Гэта значыць, мы глядзім на белае, называем гэта чорным — а вы рабіце, што хочаце. Пасля гэтага ў нас была паўза: мы не ведалі, як далей з імі гаварыць і выбудоўваць дыялог у гэтым кірунку. Адзінае рашэнне, на якое мы іх змаглі ўгаварыць — гэта каб у суд падавалі не заўтра, а пачакалі тыдзень, далі інвестару час. Але мы выдатна разумеем, што нашаму інвестару грошай узяць няма дзе. Яны фактычна і практычна з'яўляюцца банкрутамі. Адзіны шлях узяць з іх грошы — гэта прымусіць іх узяць грошы з нас, дольшчыкаў. Гэта значыць, мы і так сядзім на гэтай «ігле», а нас яшчэ далей раскручваць на тое, каб мы зноў і зноў давалі ім грошы. Прытым, што гаворкі пра нейкія гарантыі з боку міністэрства прамысловасці, як адказнага па рашэнні Лукашэнкі ведамства, няма. Нават калі працягнецца фінансаванне, аб перадачы будынка інвестару і нам нашых павільёнаў ніхто нават і гаворкі не вядзе. На дадзены момант ідзе размова ў ключы: дайце грошай, каб завяршыць будынак, а далей паглядзім.

— Увогуле, улады толькі ствараюць бачнасць дыялогу, а на справе «воз і цяпер там».

— Так, фактычна, рассекчы гэты вузел ніхто з чыноўнікаў не спрабуе. Ні старшыня Дзяржкаммаёмасці, ні Міністэрства прамысловасці. Мы спадзяваліся, што новы міністр прамысловасці паставіцца да сітуацыі неяк па-чалавечы, хоць бы неяк падумае ці дасць каманду разглядзець нашу сітуацыю. Бо ёсць жа рашэнне пракуратуры! Там чорным па белым напісана: улічыць інтарэсы дольшчыкаў. Пасля ўчорашняй размовы выразна відаць: перад імі стаіць задача хутчэй ад нас адмахнуцца. А адзіны і самы хуткі спосаб — гэта падаць у суд на скасаванне дамовы. А калі дзяржаўная арганізацыя падае ў суд на скасаванне дамовы з камерцыйнай фірмай, тут вынік ужо загадзя вядомы. Мы выдатна разумеем, што і суд зацягнецца на энную колькасць гадоў, хоць ужо гэтае пытанне ніхто не вырашае аж з мая 2013 года. Амаль два гады, а сітуацыя засталася там жа, дзе і была.

Старшыня РГА «Пэрспэктыва» Анатоль Шумчанка асабіста ўгаворваў чыноўнікаў пайсці насустрач дольшчыкам гандлёвага аб'екта «Галерэя» і сцвярджае, што праца будзе працягнутая.

— «Перспектыва» мае намер у бліжэйшы час прааналізаваць сітуацыю з юрыстамі і выпрацаваць далейшую тактыку дзеянняў па праблеме аб'екта «Галерэя». Раней мы падрыхтавалі адкрыты зварот да Лукашэнкі.

Усе праведзеныя сустрэчы дольшчыкаў з чыноўнікамі — гэта вынік зваротаў нашай арганізацыі і заклікаў да выканаўцу па справе аб правядзенні абмеркавання сітуацыі з пацярпелымі прадпрымальнікамі. Што яны і зрабілі. Я асабіста тэлефанаваў выканаўцу. Спачатку яна сказала, што ёй далі два дні на адказ з Адміністрацыі Лукашэнкі, а я настаяў, што гэта будзе нікому не патрэбная адпіска. Тады чыноўніца ператэлефанавала і пагадзілася, — распавёў ён.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0