5 ліпеня на катэдры сусьветнай літаратуры і культуры Полацкага дзяржаўнага ўнівэрсітэту адбылося ўручэньне прэміі «Гліняны Вялес». Сёлета яе атрымаў Алег Мінкін за паэтычны зборнік «Пэнаты».
Сёлета яе атрымаў Алег Мінкін за паэтычны зборнік «Пэнаты».
Прэмія заснаваная Таварыствам вольных літаратараў яшчэ ў 1993 г. Лідэр ТВЛ Алесь Аркуш кажа: «ТВЛ паўставала на глебе нонканфармізму, і мы адмаўляліся ад розных канфармісцкіх рэчаў. Мы шукалі вобраз, які б адпавядаў нам. Нам не пасаваў ні залаты, ні срэбны, ні крыштальны… І вось — гліняны. Бог стварыў чалавека зь гліны, да таго ж, гэта народны матэрыял…».
Стод Глінянага Вялеса ўручаецца за найлепшую мастацкую кніжку года. Лаўрэатам можна стаць толькі раз у жыцьці. Экспэртная рада сёлета вырашыла, што найлепшай кнігай зьяўляецца зборнік паэзіі «Пэнаты» Алега Мінкіна.
Алег Мінкін у сваёй прамове адзначыў:
— Мы, літараты, прэміі атрымліваем ня так часта. Гэта мая трэцяя прэмія. Першую атрымаў ад палякаў за пераклады Норвіда, другую — за лепшы верш атрымаў у Полацку.
Як высьветлілася, паэт Мінкін ня любіць вершаў пра паэзію, пра напісаньне вершаў: кажа «Непрыемна іх нават чытаць».
Яшчэ Алег Мінкін пастаянна змагаецца з самім сабой, каб адасобіцца ад сваёй асобы, забыць пра свае праблемы, комплексы, а «чуць тое, што аднекуль ідзе»: «я адзін верш магу пісаць праз усё жыцьцё. Не належу да такіх яркіх паэтаў, якія адразу — раз! — і напісалі».
***
Алег Мінкін нарадзіўся 31 сакавіка 1952 году у вёсцы Чарняўка Хоцімскага раёна Магілеўскай вобл. Скончыў Маскоўскі інстытут інжынераў сельскагаспадарчай вытворчасьці. Працаваў майстрам на будаўніцтве электрападстанцыі ў Бураціі (Улан‑Удэ), інжынерам‑электрыкам на нафтаперапампоўваючых станцыях нафтаправода «Дружба» (Наваполацак), інжынерам‑наладчыкам у сістэме «Галоўтранснафта» (Гомель), інжынерам тэхнагляду на нафтаправодах поўначы Цюменскай вобласці (г. Наябрск).
Жыве ў Вільні. Выдаваў газету «Рунь».Аўтар зборнікаў паэзіі «Сурма» (1985), «Расколіна», прозы «Праўдзівая гісторыя Краіны Хлудаў» (1994), а таксама дзіцячых кніг.Пераклаў вершы Норвіда, Лесьмяна, Л.Стафа, П.Грабоўскага.
Каментары