Кампанія Wargaming звольніла двух мінскіх супрацоўнікаў за выкладзеныя ў інстаграм ФОТА
16 сакавіка два супрацоўнікі кампаніі Wargaming, якая займаецца распрацоўкай камп'ютарных гульняў, размясцілі на сваіх старонках у інстаграме зробленае ў офісе кампаніі сэлфі з вядомым на ўвесь свет «Гаральдам, які хавае боль» — чалавекам, за ўсмешкай якога хаваецца боль і самота. Пра гэта напісаў партал dev.by.
23 сакавіка стала вядома, што абодва супрацоўнікі былі звольненыя, бо з'яўленне знакамітасці ў мінскім офісе было карпаратыўнай таямніцай Wargaming.
Неўзабаве пасля публікацыі навіны на dev.by здымкі зніклі з адкрытага доступу. А ў панядзелак, 20 сакавіка, іх аўтараў апавясцілі аб спыненні працоўных адносін з кампаніяй.
Паводле словаў аднаго з іх, фітнэс-трэнера Аляксандра Хвашчэўскага (на правым фота), не ўсе работнікі былі ў курсе таго, што публікаваць фотаздымкі з «Гаральдам, якія хавае боль» забаронена. Афіцыйны ліст у карпаратыўнай пошце прыйшоў толькі бліжэй да вечара, ужо пасля з'яўлення інфармацыі ў медыя, сцвярджае Аляксандр.
«Я, вядома, разумею, чаму кампанія так паступіла, але ўсё роўна непрыемна. […] З майго боку гэта было глупствам, але звальняць праз фатаграфію — гэта таксама выглядае даволі па-дурному», — кажа Аляксандр Хвашчэўскі.
Ён таксама сцвярджае, што працаваў па дамове падраду і не падпісваў дакументаў, якія забараняюць «кантрактнікам» выдаваць пэўную карпаратыўную інфармацыю.
На думку фітнэс-трэнера, ён хутка знойдзе іншую працу: Wargaming для яго была, хутчэй, падпрацоўкай. Другому ж звольненаму супрацоўніку, дызайнеру інтэрактыўных медыя, які працаваў па кантракце, у гэтым сэнсе можа быць складаней, лічыць Аляксандр Хвашчэўскі.
«Гаральд, які хавае боль» стаў знакамітым у 2011 годзе пасля распаўсюджання ў інтэрнэце серыі здымкаў з ім. Карыстальнікі звярнулі ўвагу на яго незвычайную ўсмешку, за якую герой і атрымаў свой мянушку. У 2016-м стала вядомая асоба «фотамадэлі»: ім аказаўся жыхар венгерскага горада Кёсега Андраш Арата.
Раней Wargaming запрашала ў Беларусь сусветна вядомых герояў баевікоў — Стывена Сігала і Дольфа Лундгрэна.
Каментары