«Мне і паведамляць у органы не прыйшлося — калегі «стуканулі». Беларусы расказалі, што яны робяць з абавязкам паведамляць пра ДНЖ і «карты паляка»
Грамадзян Беларусі абавязалі паведамляць у міліцыю адносна дазволу на жыхарства, грамадзянства іншай краіны або «карты паляка». Паводле слоў начальніка Дэпартамента грамадзянства і міграцыі МУС Аляксея Бегуна, беларускія грамадзяне актыўна заяўляюць пра свае замежныя дакументы. Паводле яго слоў, ужо 6,5 тысяч чалавек звярнуліся ў органы. Выданне Ex-press.by запытала ў чытачоў, што яны думаюць з гэтай нагоды і што збіраюцца рабіць.
Барыс, Польшча:
«Я вырашыў часова не наведваць Беларусь. У маім пашпарце, у якім ёсць віза па Карце паляка, пазначаная мэта выдачы — «24». Пры перасячэнні мяжы памежнікі будуць бачыць, як гэтая віза была атрыманая. Акрамя таго, мне паведамілі, што падарожжа ў Беларусь без візы, пры наяўнасці ДНЖ, можа быць рызыкоўным. Калі памежнікі ўбачаць адсутнасць візы ў пашпарце, яны могуць падазраваць наяўнасць ДНЖ, што можа пацягнуць за сабой непрыемныя наступствы».
Вольга, Польшча:
«Я студэнтка польскай ВНУ, ездзіла на канікулы ў Барысаў. На другі дзень маёй маме патэлефанавалі і сказалі, каб я прыйшла ў КДБ. І мы паехалі. Нас пыталіся пра абстаноўку на мяжы, пра тое, як доўга я яе праходзіла, хто і што мне казаў, як сябе паводзілі людзі. А пра ДНЖ нічога не спыталіся».
Ягор, Германія:
«Я пакуль магу ездзіць у Беларусь. Але не ўяўляю, што буду пра нешта дакладваць у органы. Фу… Мне прасцей зрабіць запрашэнне родным, хай яны да мяне прыязджаюць. Хачу, каб зусім з гэтага канцлагера з'ехалі, але іх пакуль трымае маёмасць — лецішча, кватэра. Спрабуюць абыходзіць вострыя вуглы. Не паеду я пакуль да іх».
Лена, Беларусь:
«У мяне «карта паляка», на працы пра гэта ведаюць пару чалавек. Мне і паведамляць у органы не прыйшлося — калегі «стуканулі». Так што амаль адразу, як толькі абавязалі паведамляць, мяне паклікалі да начальства, там быў наш кадэбіст… Дапытвалі, навошта яна мне патрэбна і якія планы ў мяне па жыцці».
Фёдар, Беларусь:
«У мяне «карта паляка» і ва ўсёй сям'і, ужо гадоў з пяць. Дзеці — студэнты ў Польшчы. Сам не хадзіў паведамляць, таму што і не хаваў асабліва, хоць і не хваліўся. Нядаўна мяне выклікалі да начальства на працы, але не зразумеў, што хацелі. Пра тое, каб кудысьці ў міліцыю яшчэ паведамляць, гаворкі не было».
Цяпер чытаюць
Што Бабарыка і Калеснікава адказалі на пытанні пра вайну100
Каментары